اثر مداخلة تمرین حرکتی بر کارکرد اجرایی و انعطاف شناختی پسران هشت تا 10 سالة دارای اختلال هماهنگی رشدی

Abstract

اختلال هماهنگی رشدییکی از اختلال‌های شایع رشدی است که بر عملکرد تحصیلی و حرکتی تأثیر می‌‌گذارد. در این مطالعه به بررسی اثر مداخلة تمرین‌های حرکتی بر کارکرد اجرایی و انعطاف شناختی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی پرداخته شده است. این پژوهش به روش نیمه‌تجربی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون اجرا شده است. تعداد 18 کودک براساس معیارهای دستورالعمل آماری و تشخیصی اختلال‌های روانی نسخة چهارم، ازمیان دانش‌آموزانپسر پایة دوم تا پایة چهارم دورة ابتدایی منطقة یک تهران غربال شدند. سپس، آن‌ها به‌صورت تصادفی در دو گروه تجربی (نُه نفر با میانگین سنی 39/1 ± 6/8) و کنترل (نُه نفر با میانگین سنی 15/1 ± 11/8) قرار گرفتند. در پیش‌آزمون و پس‌آزمون، دو متغیر کارکرد اجرایی و انعطاف شناختی با استفاده از ابزار VSX Assessment platform اندازه‌گیری شدند. گروهتجربی تمرین‌های حرکتی منتخب را به‌مدت 20 جلسة 75 دقیقه‌ای (سه جلسه در هفته) انجام دادند. از روش تحلیل کوواریانس برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. مقایسة پس‌آزمون گروه کنترل و تجربی نشان داد که کارکرد اجرایی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی پس از مداخلة تمرینی بهبود معنادار داشته است ( P = 0.021)، اما در متغیر انعطاف شناختی تغییری معنادار مشاهده نشد ( P = 0.193). براساس نتایج پژوهش، احتمالاً تمرین‌های بدنی می‌توانند زیربنای شناختی رفتار حرکتی را بهبود دهند؛ بنابراین، باید گفت که مداخله‌های حرکتی راهی امن برای بهبود اختلال هماهنگی رشدی هستند.

Keywords

• اختلال هماهنگی رشدی
• کارکرد اجرایی
• انعطاف شناختی
• مداخلة تمرین‌های حرکتی