Kształcenie osób dorosłych jako czynnik zwiększania poziomu innowacyjności krajów Unii Europejskiej

Abstract

Koncepcja gospodarki opartej na wiedzy zakłada, że głównym czynnikiem rozwoju społeczno- gospodarczego i kształtowania się nowych struktur gospodarki jest wiedza. Jest ona niezbędna do generowania i wdrażania szeroko pojętych innowacji. Wiedza zdobyta w wyniku edukacji formalnej szybko się dezaktualizuje lub jest niewystarczająca, stąd powstaje konieczność ciągłego uczenia się. Edukacja dorosłych obejmuje wszelkie formy uczenia się, które są podejmowane po zakończeniu wstępnego kształcenia i szkolenia. Jest realizowana w trzech formach: formalnej, pozaformalnej i nieformalnej. Celem opracowania jest zweryfikowanie, czy upowszechnianie się kształcenia osób dorosłych w krajach Unii Europejskiej znajduje odzwierciedlenie w zmianach poziomu innowacyjności. Do realizacji celu opracowania wykorzystano krytyczny przegląd literatury, analizę zastanych danych statystycznych oraz analizę porównawczą. Edukacja pozaformalna i nieformalna dorosłych w postaci szkoleń i kursów, które prowadzą do uzyskania kwalifikacji uznawanych wewnątrz danej instytucji (zakładu pracy, organizacji itp.), stanowi ważny czynnik determinujący poziom innowacyjności gospodarki. Kraje, w których w kształcenie przez całe życie są zaangażowane znaczne zasoby siły roboczej, osiągają lepsze wyniki w poziomie innowacyjności niż kraje, w których ten obszar aktywności edukacyjnej jest niedoceniany.

Keywords

• innowacyjność
• kształcenie dorosłych
• kształcenie formalne
• kształcenie pozaformalne