اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر تشنج و خودمدیریتی بیماران صرع مقاوم به درمان

Abstract

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر فراوانی تشنج و رفتارهای خودمدیریتی در افراد مبتلا به صرع مقاوم به درمان انجام گرفت. روش: این مطالعه نیمه آزمایشی، از طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه‌ی بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان مراجعه‌کننده به کلینیک‌های تخصصی بیماری‌های مغز و اعصاب شهر خرم‌آباد(3 کلینیک) و یک بیمارستان بود. از این بیماران 24 نفر (12نفر گروه آزمایش و 12 نفر گروه کنترل) به شیوه‌ی نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس اعضای گروه آزمایش در 10جلسه (هرهفته یک جلسه 90 دقیقه‌ای) تحت درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش قرار گرفتند. جهت گردآوری داده‌ها پرسشنامه رفتارهای خودمدیریتی صرع دیلوریو (2011)، و چک لیست ثبت حملات تشنج توسط بیمار استفاده شد. داده‌ها نیز با آزمون آماری تحلیل کواریانس تک‌متغیره و چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش به طور معناداری منجر به کاهش فراوانی تشنج (p <0.001) و بالارفتن رفتارهای خودمدیریتی (p <0.001) می‌گردد. بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش که یکی از درمان‌های موج سوم است، می‌تواند به عنوان یک درمان غیر تهاجمی و مقرون به صرفه در کنار مداخلات پزشکی برای بهبود رفتارهای خودمدیریتی و تاثیر بر کاهش تشنج در این بیماران دارای کارایی قابل ملاحظه‌ای می‌باشد.

Keywords

• درمان تعهد و پذیرش
• رفتارهای خودمدیریتی صرع
• صرع مقاوم به درمان
• فراوانی تشنج