رابطة رسالت مسیر شغلی با رضایت تحصیلی: نقش میانجی خودکارآمدی تصمیم‌گیری و انطباق‌پذیری مسیر شغلی و نقش تعدیل‌گری مقطع تحصیلی

Abstract

هدف این پژوهش بررسی رابطه رسالت مسیر شغلی با رضایت تحصیلی از طریق خودکارآمدی تصمیم‌گیری و انطباق‌پذیری مسیر شغلی و با تعدیل‌گری مقطع تحصیلی بود. طرح پژوهش، رابطه‌ای از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعة آماری کلیه دانشجویان دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 94-93 بودند. نمونه‌ای با حجم 300 نفر به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی از بین آنان انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری شامل مقیاس رسالت مسیر شغلی (Dik & Steger, 2006) انطباق‌پذیری مسیر شغلی (Savichas & Porfeli, 2012)، خودکارآمدی تصمیم‌گیری مسیر شغلی (Taylor & Betz, 1983) و رضایت تحصیلی (Lent et al., 2007) بود. داده‌ها از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه و مدل‌سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد رابطه داشتن رسالت و خودکارآمدی تصمیم‌گیری به مقطع تحصیلی بستگی داشت (001/0>p). همچنین رابطه داشتن و جستجو رسالت با انطباق‌پذیری مسیر شغلی به مقطع تحصیلی بستگی داشت (001/0>p). داشتن رسالت به‌طور مستقیم و به‌طور غیرمستقیم از طریق خودکارآمدی و انطباق‌پذیری مسیر شغلی با رضایت تحصیلی دانشجویان رابطه داشت (001/0>p). در دانشجویان تحصیلات تکمیلی، مقطع تحصیلی توانست رابطه داشتن رسالت با رضایت تحصیلی از طریق انطباق‌پذیری و خودکارآمدی تصمیم‌گیری را تعدیل کند (01/0>p). به‌طورکلی خودکارآمدی و انطباق‌پذیری مسیر شغلی در رابطه بین داشتن رسالت و رضایت تحصیلی میانجی و مقطع تحصیلی تعدیل‌گر این روابط است.

Keywords

• رضایت تحصیلی
• رسالت مسیر شغلی
• خودکارآمدی تصمیم‌گیری شغلی
• انطباق‌پذیری مسیر شغلی
• مقطع تحصیلی