بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های فرزندپروری مثبت بر واکنش‌پذیری هیجانی و خودکارآمدی مقابله‌ای دانش‌آموزان نوجوان

Abstract

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های فرزندپروری مثبت بر واکنش‌پذیری هیجانی و خودکارآمدی مقابله‌ای دانش آموزان پسر نوجوان بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی (طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه مادران و دانش‌آموزان پسر پایه ششم مدارس شهر دهدشت (سال تحصیلی 1402-1401) بوده است. نمونه‌های مورد بررسی در این پژوهش به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انجام گرفت. برای گردآوری داده‌ها در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون از پرسش‌نامه‌های خودکارآمدی مقابله‌ای (CSE) Chesney et al.، مقیاس واکنش‌پذیری هیجانی Nock et al. استفاده شده است. گروه آزمایش طی 8 جلسه (90 دقیقه) تحت آموزش مهارت‌های فرزندپروری مثبت قرار گرفتند. اما گروه کنترل چنین مداخله‌ای دریافت نکردند. داده‌های گردآوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌های پژوهش نشان داد که آموزش مهارت‌های فرزندپروری مثبت به نحو معنی‌داری به کاهش واکنش‌پذیری هیجانی و افزایش خودکارآمدی مقابله‌ای در گروه آزمایش منجر شده است. بنابراین، می‌توان گفت آموزش مهارت‌های فرزندپروری بر واکنش‌پذیری هیجانی و خودکارآمدی مقابله‌ای دانش‌آموزان پسر نوجوان اثربخش است.

Keywords

• خودکارآمدی مقابله‌ای
• مهارت‌های فرزندپروری و واکنش‌پذیری هیجانی