مجله علوم تربیتی (Feb 2000)
بررسی رابـطه خشنودی شغلی و عملکرد شغلی با توجه به متغیر تعدیل‌کننده عزت‌نفس
Abstract
عزت نفس عاملی است که در بررسی رفتار سازمانی می‌تواند رابطه میان خشنودی شغلی و عملکرد شغلی را تعدیل کند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خشنودی شغلی و عملکرد شغلی بادر نظر گرفتن متغیر تعدیل کننده عزت‌نفس است. در واقع، هدف پژوهش حاضر، بررسی بخشی از نظریه خود هماهنگی کورمن (1977) است. نمونه پژوهش متشکل از تمام کارکنان شبکه های آبیاری کرخه و شاوور شهرستان اهواز با حجم نمونه 149 نفر است که از این تعداد 148 نفر مرد و 1 نفر زن بودند. فرضیه‌های پژوهش عبارتند از: 1ـ درافراد با عزت‌نفس پائین، میان خشنودی شغلی و عملکرد شغلی رابطه مثبت وجود دارد. 2ـ در افراد با عزت‌نفس بالا، میان خشنودی شغلی و عملکرد شغلی رابطه‌ای وجود ندارد. برای آزمون فرضیه‌ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است و نمونه تحقیق متشکل از دو گروه کارگران و مهندسان ـ مدیران است. نتایج حاکی از آنند که در افراد با عزت‌نفس بالا، در گروه کارگران و مهندسان ـ مدیران، میان خشنودی شغلی و عملکرد رابطه‌ای وجود ندارد. در گروه کارگران با عزت نفس پائین، میان خشنودی شغلی و عملکرد رابطه ای مثبت و معنی دار وجود دارد ولی در گروه مهندسان ـ مدیران رابطه‌ای وجود ندارد. به طور کلی، نتایج تحقیق در افراد با عزت نفس بالا در تمام گروهها با یافته‌های پژوهش کورمن (1977) مطابقت دارند. لیکن، نتایج تحقیق در افراد با عزت نفس پایین، تنها در گروه کارگران با با یافته‌های کورمن (1977) همسو است.
