بررسی ارتباط سبک‌های یادگیری با نمرات آزمون‌های جامع علوم پایه و پیش کارورزی و نتایج آزمون صلاحیت بالینی دانشجویان در پایان دوره دکتری عمومی

Abstract

تأثیر توانایی‌های ذهنی و شناختی افراد بر یادگیری بسیار اهمیت دارد. اما یکی از عواملی که می‌تواند مؤثر بر یادگیری باشد سبک‌های یادگیری و تفاوت افراد در این امر است. لذا جهت بررسی سبک‌های یادگیری دانشجویان سال آخر رشته پزشکی و ارتباط آن با نمرات آزمون‌های جامع علوم پایه و پیش کارورزی و نتایج آزمون صلاحیت بالینی پایان دوره دکتری عمومی در دانشگاه آزاد اسلامی تهران سال تحصیلی 97_1396 مطالعه‌ای از نوع توصیفی و همبستگی بر روی 270 نفر از دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران که با روش در دسترس انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار جمع آوری داده‌ها، پرسش‌نامه دموگرافیک و پرسش‌نامه سبک یادگیری کلب (1999) است که پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفت. با استفاده از نرم افزار 22SPSS و از طریق رگرسیون خطی دو متغیره و لجستیک به بررسی وضعیت روابط ابعاد و متغیرهای پژوهش از دیدگاه پاسخ‌ دهندگان پرداخته شد. نتایج نشان دهنده رابطه مثبت بین متغیرهای مفهوم سازی انتزاعی و مشاهده تأملی و تجربه عینی با آزمون‌های جامع علوم پایه و پیش ‌کارورزی دوره دکتری عمومی می‌باشد. در نهایت متغیر مفهوم سازی انتزاعی بیش‌ترین توانایی را در پیش‌بینی وضعیت مردود/ قبول دانشجویان در آزمون صلاحیت بالینی دارد (05/0p<). آگاهی از سبک یادگیری دانشجویان هم برای شخص یادگیرنده و هم برای فرد آموزش‌دهنده مفید است و می‌تواند موفقیت شخص یادگیرنده را به همراه داشته باشد.

Keywords

• سبک یادگیری
• آزمون صلاحیت بالینی
• آزمون جامع پیش کارورزی
• آزمون جامع علوم پایه