Ciągłość prawna wskaźników referencyjnych stopy procentowej

Abstract

Rozwój rynków finansowych w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat wskazał na bardzo ważną rolę finansowych wskaźników referencyjnych, które są wykorzystywane jako bazowa wycena instrumentów finansowych lub do określenia płatności odsetkowych. Po światowym kryzysie finansowym pojawiły się jednak zarzuty, że wskaźniki referencyjne stóp procentowych podlegały manipulacjom. Zaobserwowano również znaczny spadek wartości i znaczenia niezabezpieczonych transakcji międzybankowych. Oba czynniki obniżyły wiarygodność stosowanych dotychczas wskaźników referencyjnych stóp procentowych. Ze względu na odpowiedzialność za stabilność finansową, Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej przyjęły w 2016 r. rozporządzenie w sprawie wskaźników referencyjnych (BMR). Głównym celem niniejszego artykułu jest weryfikacja hipotezy przeprowadzenia istotnej zmiany, której wystąpienie może zagrażać prawnej ciągłości wskaźników referencyjnych stóp procentowych. Głównym przedmiotem analizy były modyfikacje metody opracowywania EURIBOR i LIBOR. Wyniki analizy wykazały, że nowa metoda kaskadowa, która wykorzystuje odpowiednio wyspecyfikowane dane o transakcjach międzybankowych, informacje opisujące dane pochodzące z transakcji na rynkach powiązanych oraz weryfikowalną ocenę ekspercką, stanowi wyłącznie ewolucję metody opartej na kwotowaniach. Oznacza to, że administratorzy nie zmienili rynku, którego pomiar jest celem wskaźników referencyjnych stóp procentowych i nie ma podstaw do diagnozowania ryzyka dla prawnej ciągłości EURIBOR i LIBOR.

Keywords

• wskaźnik referencyjny stopy procentowej
• BMR
• EURIBOR
• LIBOR