تأثیر هیپنوتراپی بر خودپندارۀ جنسی زنان دارای اختلال دیسپارونی

Abstract

هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر هیپنوتراپی بر خودپندارۀ جنسی زنان دارای اختلال دیسپارونی بوده است. روش پژوهش در این تحقیق، نیمه‌آزمایشی با استفاده از گروه کنترل و آزمایش بود. نمونۀ آماری این پژوهش 20 نفر از زنانی بودند که به کلینیک‌های مامایی و زنان شهر تهران مراجعه کرده بودند و توسط پزشک متخصص زنان و روانپزشک، مبتنی بر ملاک‌های DSM-5 اختلال دیسپارونی در آنان تشخیص داده شده بود. این افراد با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی دردسترس انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل (در هر گروه 10 نفر) تقسیم شدند؛ گروه آزمایش در هشت جلسۀ درمانی تحت مداخلۀ هیپنوتراپی قرار گرفتند و طی این جلسات، مداخله‌ای برای افراد در گروه کنترل انجام نگرفت. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر، پرسشنامۀ خودپندارۀ جنسی (اسنل، 1990) بود. در داده‌های به دست آمده از نمرات پرسشنامه در مقایسه با گروه کنترل که توسط آزمون تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفتند، تفاوت معنا‌داری را می‌توان تأیید کرد که نشانگر تأثیر هیپنوتراپی بر خودپندارۀ جنسی و در نهایت عملکرد جنسی زنان دارای اختلال دیسپارونی بوده است. مؤثر واقع شدن هیپنوترابی بر توانمندی خودپندارۀ جنسی و در نهایت عملکرد جنسی بانوان در این پژوهش با توجه به یافته‌ها به تأیید رسید.

Keywords

• هیپنوتراپی
• خودپندارۀ جنسی
• زنان دارای اختلال دیسپارونی