تأثیر تراکم و آبیاری بر عملکرد و شاخص‌های رشد گیاه سرخارگل (Echinacea purpurea (L.) Monch)

Abstract

سرخارگل (Echinacea purpurea (L.) Monch ) یکی از مهم‌ترین گیاهان دارویی می­باشد که علی­رغم دارا بودن خواص ضدقارچی، ضدویروسی و ضدباکتریایی اطلاعات چندانی از ویژگی­های آن به‌خصوص نیاز آبی و تراکم مطلوب آن در منطقه مشهد در دست نیست. به‌منظور بررسی اثر دور آبیاری و تراکم بر خصوصیات رشدی و عملکرد سرخارگل آزمایشی در دو سال زراعی 89-1388 و 90-1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی در قالب طرح کرت­های خرد شده در سه تکرار اجرا شد. در کرت­های اصلی فواصل آبیاری (آبیاری پس از 50، 100، 150 و 200 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر) و در کرت­های فرعی تراکم بوته با دو سطح (20 و 30 بوته در مترمربع) قرار گرفتند. صفات مورد مطالعه عبارت از شاخص سطح برگ، تجمع ماده خشک، ارتفاع بوته، تعداد شاخه­های جانبی، تعداد گل در بوته، میانگین وزن هر گل، تعداد و وزن خشک گل در بوته، تعداد گل در واحد سطح، وزن تر و خشک گل در واحد سطح و وزن خشک ریشه بودند. نتایج آزمایش نشان داد که تمام صفات مورد بررسی تحت تأثیر سطوح آبیاری قرار گرفت، به‌طوری‌که با افزایش سطوح آبیاری رشد بوته­های سرخارگل افزایش یافت. بیشترین عملکرد گل در تراکم 30 بوته در مترمربع و سطح اول آبیاری به‌میزان 308 گرم در مترمربع و کمترین عملکرد گل در تراکم 20 بوته در مترمربع و سطح چهارم آبیاری به‌میزان 87 گرم در مترمربع بود. به نظر می‌رسد زمان آبیاری بین 50 و 100 میلی­متر تبخیر از سطح تشتک تبخیر و تراکم 30 بوته در مترمربع، مناسب­ترین ترکیب جهت تولید حداکثر عملکرد گل باشد.

Keywords

• تنش آبی
• شاخص سطح برگ
• گیاه دارویی
• عملکرد