اثر سطوح مختلف لیزو‌فسفولیپید بر عملکرد، تجزیه‌پذیری، فراسنجه‌های تخمیر، جمعیت میکروبی شکمبه و اسید‌های چرب لاشه در بره‌های پرواری

Abstract

این آزمایش به منظور بررسی آثار مصرف سطوح مختلف لیزو‌فسفولیپید بر عملکرد، فراسنجه‌های تجزیه‌پذیری، جمعیت میکروبی، تخمیر شکمبه و ترکیب اسیدهای چرب لاشه در بره‌های پرواری نر آمیخته‌ زل با افشاری با چهار تیمار و شش تکرار و در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. جیره­­های آزمایشی شامل: 1- جیره پایه (شاهد) (بدون افزودن لیزوفسفولیپید در جیره و با جیره حاوی منبع لیپید)، 2- تیمار حاوی منبع لیپید به­علاوه افزودن 25/0 درصد لیزوفسفولیپید در جیره، 3- تیمار حاوی منبع لیپید به­علاوه افزودن 50/0 درصد لیزوفسفولیپید در جیره، و 4- تیمار حاوی منبع لیپید به­علاوه افزودن 75/0 درصد لیزوفسفولیپید در جیره بودند. منبع لیپید و مکمل لیزوفسفولیپید از نوع محافظت شده از شکمبه بود. طول دوره پروار برابر با 105 روز (15 روز عادت‌پذیری + 90 روز دوره رکوردبرداری) بود. نتایج نشان داد که افزودن مقدار 75/0 درصد مکمل لیزوفسفولیپید سبب افزایش مصرف خوراک و رشد روزانه و کاهش ضریب تبدیل خوراک شد (05/0>‌P). با افزودن مکمل لیزوفسفولیپید به جیره، تفاوت معنی‌داری در بخش‌های سریع‌ تجزیه و کند تجزیه ماده خشک، پروتئین و الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی مشاهده نشد. افزودن 75/0 درصد مکمل لیزوفسفولیپید نسبت به سایر تیمارها سبب افزایش غلظت اسید ‌استیک و نسبت استات به پروپیونات در مایع شکمبه و همچنین افزایش اسید لینولنیک لاشه شد (05/0‌P). استفاده از 5/0 و 75/0 درصد مکمل لیزوفسفولیپید در جیره باعث افزایش کل جمعیت باکتریایی شکمبه شد (05/0>‌P)، ولی بر جمعیت پروتوزوآها تأثیری نداشت. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش می‌توان از مکمل لیزوفسفولیپید در سطوح 5/0 و 75/0 درصد جیره‌های حاوی مکمل چربی در بره‌‌های نر پرواری استفاده کرد.

Keywords

• بره‌های نر آمیخته
• تجزیه‌پذیری
• جمعیت میکروبی شکمبه
• لیزوفسفولیپید