تحلیل عوامل اثرگذار در رشد مهاجرت معکوس به سکونتگاه‌های پیراشهری نجف‌آباد

Abstract

مهاجرت معکوس یک امر خودجوش است که اگر تداوم داشته باشد می‌تواند راهکاری بسیار مؤثر برای احیای دوباره روستاها باشد و جان تازه‌ای به هویت و کارکرد روستا ببخشد. در این تحقیق با توجه به‌ضرورت مسئله پیش‌آمده سعی بر آن است که به تحلیل عوامل اثرگذار در رشد مهاجرت معکوس به سکونت­گاه­های پیراشهری نجف‌آباد بپردازد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحلیلی -توصیفی است. داده­های مورد نیاز از طریق روش های اسنادی و پیمایش میدانی جمع آوری شده است. جامعه آماری پژوهش برابر با 11662 نفر و 3550 خانوار ساکن در مناطق روستایی دهستان صادقیه می‌باشد که از این تعداد با استفاده از فرمول کوکران 370 نفراز سرپرستان خانوار به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شد. ابزار موردسنجش پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن صوری و توسط پنل متخصصان تأیید و پایایی آن بر اساس فرمول آلفای کرونباخ برای ابعاد مختلف بین 922/0 تا 710/0 محاسبه شد. توزیع پرسشنامه بر اساس تقسیم به نسبت جمعیت روستا و به‌صورت کاملاً تصادفی میان سرپرستان خانوار انجام پذیرفت. جهت تحلیل نتایج از آزمون t تک نمونه­ای استفاده شد و برای تمامی تحلیل‌ها از نرم‌افزار Spss استفاده گردید. نتایج نشان می­دهد که عمده عوامل جمعیت پذیر شدن روستاهای پیراشهری دهستان صادقیه ناشی از عوامل (اقتصادی) با تأثیرپذیری از نقش ضرورت شغل و نزدیکی به محل کار، عوامل (اجتماعی) با تأثیرپذیری بازگشت به زادگاه خود، عوامل (فرهنگی) دل نکندن ساکنان بومی از شهید خود، به عنوان نمونه روستایی حاجی اباد با 101 شهید، عوامل (زیست‌محیطی) پایین بودن تراکم جمعیت، عوامل (زیرساختی) قرار گرفتن روستا در مسیر جاده‌های مواصلاتی استان و شهرستان است. با توجه به نتایج، پیشنهادات کاربردی ارائه گردید.

Keywords

• مهاجرت معکوس
• سکونتگاه های پیراشهری
• نجف‌آباد