مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Aug 2021)
اثر تمرین اینتروال متوسط شدت و لیپوئیک اسید لیپوزومال بر لنف آنژیوژنز پانکراس، گلوکز و انسولین سرمی Ratهای مدل مبتلا به دیابت
Abstract
مقدمه: لنف آنژیوژنز، نقش مهمی در التهاب جزایر و تنظیم انسولین دارد. این پژوهش، با هدف بررسی اثر تمرین اینتروال متوسط شدت و مکمل آلفالیپوئیک اسید بر Vascular endothelial growth factor receptor 3 (VEGFR3) بافت پانکراس، گلوکز و انسولین سرمی Ratهای نر نژاد Wistar مدل مبتلا به دیابت انجام شد.روش‌ها: در یک مطالعه‌ی تجربی، 25 سر Rat نر نژاد Wistar، با میانگین سن 3 هفته و وزن 3 ± 159 گرم به پنج گروه (5 = n در هر گروه) شامل گروه شاهد سالم، دیابت + سالین، دیابت + مکمل، دیابت + تمرین + سالین، دیابت + مکمل + تمرین تقسیم شدند. القای دیابت، با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (65 میلی‌گرم/کیلوگرم) و نیکوتین امید (120 میلی‌گرم/کیلوگرم) انجام شد. آلفالیپوئیک اسید (Alpha lipoic acid یا ALA) به مدت 6 هفته، با دز 20 میلی‌گرم/کیلوگرم روزانه به صورت خوراکی تجویز شد. تمرین اینتروال، به مدت6 هفته، 5 جلسه در هفته شامل 13 تناوب 4 دقیقه‌ای دویدن روی تردمیل با شدت VO2max معادل 70-65 درصد و استراحت فعال بین تناوب‌ها، 2 دقیقه دویدن با شدت 10-5 متر/دقیقه بود. پس از کشتار Ratها و بافت‌برداری، بیان پروتئین VEGFR3 بافت پانکراس به روش ایمنوهیستوشیمی و گلوکز به روش کالری‌متریک و انسولین به روش enzyme-linked immunoassay (ELISA)-کالری‌متریک انجام شد. داده‌ها با آزمون One-way ANOVA و با استفاده از نرم‌افزار SPSS در سطح معنی‌داری 050/0 > P تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: 6 هفته تمرین اینتروال و تمرین اینتروال با مکمل Lysosomal acid lipase (LAL) بر VEGFR3 بافت پانکراس، گلوکز و انسولین سرمی Ratهای مبتلا به دیابت تأثیر معنی‌داری داشت. مصرف 6 هفته مکمل LAL بر VEGFR3و انسولین سرمی Ratهای مبتلا به دیابت اثر معنی‌داری داشت.نتیجه‌گیری: تمرین اینتروال شدید و مکمل ALA باعث افزایش لنف آنژیوژنز و کاهش گلوکز خون و تغییرات مطلوب در رت‌های دیابتی شد.
Keywords
