توزیع‌های فراوانی بهینه عامل فرسایندگی باران در ایران

Abstract

ارزیابی توزیع‌های فراوانی برای تحلیل عامل فرسایندگی باران کم‌تر مورد توجه قرار گرفته است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین و ارزیابی توزیع‌های فراوانی مختلف برازش‌یافته بر مقادیر عامل فرسایندگی باران در مقیاس‌های مختلف زمانی در ایران برنامه‌ریزی شد. بدین منظور پس از تحلیل کلیه رگبارهای موجود در دوره آماری 20 سال در 70 ایستگاه مطالعاتی، عامل فرسایندگی باران Wischmeier و Smith محاسبه شد. سپس با استفاده از نرم‌افزار EasyFit توزیع‌های فراوانی مختلف بر داده‌ها در هریک از مقیاس‌های زمانی برازش داده شد. به‌منظور تعیین نکویی برازش از آزمون مربع کای در مقیاس‌های زمانی مختلف در هر ایستگاه استفاده شد. بر اساس نتایج، توزیع گمبل‌حداکثر در اکثر ماه‏ها و فصول به‎عنوان بهترین توزیع فراوانی برازش‌‏یافته انتخاب شده و توزیع‌های لوگ‌نرمال سه پارامتری، گاما و لوگ‌نرمال دو پارامتری نیز رتبه نخست در بین توزیع‎های فراوانی برازشی بر مقادیر عامل فرسایندگی باران سالانه را به‌خود اختصاص دادند. هم‌‌چنین، ایستگاه‎هایی با رژیم بارش یکنواخت‌تر و متأثر از نظام‌های بارشی مشابه از تغییرپذیری کم‌تری در نوع توزیع‎های برازشی در مقیاس‌های زمانی مختلف برخوردار بودند.

Keywords

• تحلیل فراوانی
• توزیع آماری
• توزیع مکانی فرسایندگی
• فرسایندگی طرح
• مقیاس زمانی