تأثیر تمرینات استقامتی تداومی و تناوبی بر فعالیت سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در بخش حسی نخاع موش‌های مبتلا به نوروپاتی دیابتی

Abstract

فعالیت بدنی بعنوان یک راهکار درمانی در نوروپاتی دیابتی در حال افزایش است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر تمرین‌استقامتی بر سطوح سوپراکساید‌دیسموتاز (SOD) ، کاتالاز (CAT) و درد در بخش حسی نخاع موش‌های صحرایی دیابتی مبتلا به نوروپاتی بود. نمونه تحقیق 40 سر موش صحرایی 10 هفته‌ای با دامنه وزنی 260-230 گرم بود. ابتدا 30 سر موش، با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (45 میلی‌گرم/کیلوگرم در بافر سیترات،5/4 pH:) دیابتی شدند و پس از اطمینان از ایجاد نوروپاتی دیابتی توسط آزمون‌های فون‌فری و هات‌پلیت، به‌طور تصادفی در سه گروه تمرین تداومی، تمرین تناوبی و کنترل نوروپاتی قرار گرفتند. 10 سر موش نیز در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. پروتکل تمرینی شامل شش هفته تمرین هوازی بود که با شدت 70-60 درصد حداکثر‌اکسیژن‌مصرفی روی نوارگردان انجام شد. 48 ساعت پس‌از آخرین جلسه تمرینی، از بخش حسی نخاع نمونه‌برداری شد. آنالیز داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آنالیز واریانس یکراهه انجام شد (P

Keywords

• تمرین استقامتی تداومی
• تمرین استقامتی تناوبی
• نوروپاتی دیابتی
• سوپراکساید‌دیسموتاز
• کاتالاز