Diagnoza logopedyczna w przypadku dysfagii ustno-gardłowej w przebiegu choroby COVID–19

Abstract

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie procesu diagnostycznego w przypadku dysfagii ustno-gardłowej w przebiegu choroby COVID–19 na podstawie dostępnych publikacji naukowych oraz wytycznych opracowanych przez stowarzyszenia zrzeszające logopedów na całym świecie. COVID–19 to ostra choroba zakaźna układu oddechowego, wywołana zakażeniem wirusem SARS-CoV–2. Przebieg schorzenia może być różny – od bezobjawowego nosicielstwa aż po ciężką niewydolność oddechową prowadzącą do śmierci. Wśród pacjentów hospitalizowanych z powodu COVID–19 częstym objawem są zaburzenia połykania. Wykazano, że dysfagia jest niezależnym predyktorem śmiertelności wewnątrzszpitalnej, przedłużonego czasu hospitalizacji oraz wiąże się z niekorzystnym rokowaniem u tych chorych. W przypadku pacjentów z COVID–19 bardzo istotne jest właściwe rozpoznanie zaburzeń połykania, ustalenie mechanizmu prowadzącego do rozwoju tych zaburzeń oraz włączenie odpowiedniej terapii. Pozwoli to zapobiec poważnym powikłaniom dysfagii, stanowiącym zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta.

Keywords

• dysfagia
• covid-19
• sars-cov-2
• metody diagnostyczne
• procedury generujące aerozol