Journal of Philosophical Investigations (Feb 2015)
اخلاق و نظریهی نفس در اندیشه‌ی استیچ: آوردگاه روانشناسیِ اخلاق و علوم شناختی
Abstract
استیفن استیچ، یکی از نامدارترین روانشناسان و فیلسوفان حوزههای اخلاق و ذهن است. وی با بهرهگیری و تلفیق سنتهای روانشناسانه و فلسفی در حوزههای مذکور به مرجع بسیاری از پژوهشهای معاصر در روانشناسی اخلاق و فلسفهی ذهن بدل گشته است. پژوهش حاضر با ادعای اینکه نفسشناسی، جهانشناسی و خداشناسی فیلسوفان، سامان نظریهی اخلاق آنان را برخواهد ساخت، به تأثیر نظریهی نفس استیچ در نظرگاه اخلاقیِ وی خواهد پرداخت. براین اساس، نخست به تحلیل فرااخلاقِ نظریهی اخلاق وی در دو ساحت معرفت‌شناسی و وجودشناسی پرداخته و سپس با ارزیابی نفسشناسی وی، درصدد یافتن نسبتهای مابعدالطبیعی میان نفسشناسی و نظریهی اخلاقِ وی برخواهیم آمد. در پایان با اشاره به‌اینکه تلقیِ غیر دوگانهانگار و شناختی استیچ در نفسشناسی، چگونه ساحتهای یادشده را متاثر نموده، به نگرش وی مبنی بر گذار از روانشناسی متعارف اخلاق به روانشناسیِ شناختی و رهیافتهای آزمایشگاهیِ وی در سامانِ نظریهی اخلاق خواهیم پرداخت.
