تاثیر محیط بالینی حمایتی در دوره کارآموزی بر صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری

Abstract

مقدمه و هدف: آموزش بالینی نقش مهمی در دستیابی کامل دانشجویان پرستاری به صلاحیت بالینی ایفا می کند. یکی از پارامترهای محیط بالینی که به نظر می رسد در دستیابی به اهداف کارآموزی ها کمک کننده باشد، محیط حمایتی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر محیط بالینی حمایتی بر صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری طراحی گردید. مواد و روش­ها­: این مطالعه نیمه تجربی با مشارکت 60 دانشجوی پرستاری که به دو گروه مساوی مداخله و کنترل (با روش قرعه کشی) تخصیص تصادفی شدند، در بیمارستانهای آموزشی مشهد انجام شد. برای دانشجویان گروه مداخله، برنامه محیط بالینی حمایتی که شامل سه جزء دانشی، مهارتی و بستر یادگیری بود، به مدت دو هفته برگزار شد. قبل و بعد از مداخله صلاحیت بالینی آنها با پرسشنامه اصلاح شده صلاحیت بالینی مرتوجا (Meretoja Modified Nursing Competence Scale) سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمونهای تی مستقل، من ویتنی، تی زوجی و کای اسکوئر تحلیل شدند. یافته­ ها: نتیجه آزمون تی مستقل نشان داد، بعد از مداخله، میانگین نمره کلی صلاحیت بالینی دانشجویان گروه مداخله(6/16±8/80 از 100 نمره) بصورت معنی داری بیشتر از گروه کنترل (9/10±3/68 از 100 نمره) بود(003/0 p=). همچنین میانگین نمره صلاحیت بالینی گروه مداخله در ابعاد کمک به بیمار، آموزش و راهنمایی و اقدامات درمانی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (05/0P<). نتیجه ­گیری: ایجاد محیط بالینی حمایتی، صلاحیت بالینی دانشجویان را خصوصا در حیطه های کمک به بیمار و آموزش و راهنمایی بیشتر ارتقا می­دهد و توصیه می­شود در برنامه ریزی آموزش بالینی پرستاری توجه بیشتری به آن شود.

Keywords

• آموزش بالینی
• حمایت، صلاحیت بالینی
• دانشجوی پرستاری