مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Feb 2019)
بررسی ارتباط ضخامت چربی اپی‌کارد با ضخامت و پراکندگی چربی محیطی و نیز شدت درگیری عروق کرونر در بیماران کاندیدای سی تی آنژیوگرافی مولتی اسلایس مراجعه کننده به بیمارستان الزهرای (س) اصفهان در سال‌های 94-1393
Abstract
مقدمه: به تازگی، برخی مطالعات حاکی از آن است که بین بافت چربی اپی‌کارد و چربی زیر جلدی با بیماری‌های قلبی- عروقی ارتباط وجود دارد. از این رو، مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین ارتباط ضخامت چربی اپی‌کارد با ضخامت چربی محیطی در بیماران کاندیدای سی‌تی آنژیوگرافی مولتی اسلایس (Multislice computed tomography angiography) انجام شد. روش‌ها: طی یک مطالعه‌ی مقطعی، 190 بیمار کاندیدای سی‌تی آنژیوگرافی انتخاب شدند و ضخامت چربی زیر جلدی و چربی بافت اپی‌کارد و میزان گرفتگی عروق کرونر در آنان اندازه‌گیری شد. همچنین، ارتباط بین تنگی عروق کرونر با ضخامت چربی زیر جلدی و بافت چربی اپی‌کارد و سایر عوامل خطر گرفتگی عروق کرونر مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین ضخامت چربی زیر جلدی در دو گروه با و بدون گرفتگی معنی‌دار شریان کرونر به ترتیب 11/6 ± 39/20 و 91/8 ± 05/19 میلی‌متر بود و اختلاف معنی‌داری بین دو گروه دیده نشد (240/0 = P)، اما میانگین چربی اپی‌کارد در دو گروه پیش‌گفته به ترتیب 75/0 ± 19/5 و 59/0 ± 86/3 میلی‌متر و اختلاف دو گروه معنی‌دار بود (001/0 > P). نتیجه‌گیری: با توجه به این که ضخامت چربی زیر جلدی در گروه دارای گرفتگی عروق کرونر بالاتر می‌باشد و همچنین، شیوع بالای بیماری‌های قلبی- عروقی، دیابت، مصرف سیگار و غیره که مجموعه‌ی این عوامل، می‌توانند اثر هم‌افزایی در افزایش خطر بیماری‌های قلبی- عروقی داشته باشند، لازم است افراد در معرض خطر از نظر بافت چربی اپی‌کارد نیز مورد بررسی قرار گیرند و تدابیر پیش‌گیری و درمانی لازم به ویژه تلاش در جهت کاهش چربی اپی‌کارد و محیطی در آنان به عمل آید.
Keywords
