Siła języka. Jak uczyć dzieci nadziei?

Abstract

W artykule autorka wskazuje na specyfikę edukacji wczesnoszkolnej ze szczególnym uwzględnieniem niespójności między rangą przyznawaną temu etapowi edukacji a jego jakością ujawnianą w licznych badaniach. Pokazuje też problematyczność dzieciństwa ujmowanego w kontekście nadziei, zwracając uwagę na to, że nadzieja nie jest automatycznie przypisana do tego okresu życia człowieka. Tak jak inne dyspozycje człowieka wymaga wspierania w rozwoju. Ze względu na rolę, jaką odgrywa język w poznawaniu, rozumieniu i interpretowaniu świata, autorka stawia tezę o konieczności refleksji nad językiem, którym posługują się nauczyciele wczesnej edukacji. Proponuje, aby w refleksji tej brać pod uwagę sformułowane przez nią cechy „języka nadziei”.