بررسی روابط علّی هوش هیجانی و هوش معنوی با اثربخشی مربیان ورزشی: نقش واسطه‌ای خودکارآمدی

Abstract

باتوجه به اهمیت اثربخشی مربیان در جهت هدایت و موفقیت ورزشکاران، مدنظر قرار دادن عوامل مؤثر و مرتبط روان‌شناختی در این راستا می‌تواند مؤثر واقع گردد. از این ‌رو، هدف از این مطالعه بررسی روابط علّی هوش هیجانی و هوش معنوی با اثربخشی مربیان ورزشی با در نظر داشتن نقش واسطه‌ای خودکارآمدی است. 300 مربی ورزشی از طریق روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند‌مرحله‌ای و به صورت تصادفی انتخاب شدند و مقیاس هوش هیجانی- اجتماعی بار-آن (2000)، پرسش‌نامه هوش معنوی جامع آمرام و درایر (2007)، خودکارآمدی شرر (1982) و اثربخشی مربیگری فیلتز و همکاران (1999) را تکمیل کردند. با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان از خودکارآمدی به عنوان نقش واسطه‌ای جزئی در مدل مفهومی پژوهش یاد کرد. علاوه بر این هوش هیجانی و هوش معنوی نیز بر اثربخشی مربیان ورزشی تأثیرگذار بودند. لذا داشتن هوش هیجانی و هوش معنوی لازمۀ رسیدن به اثربخشی مطلوب است و به عنوان دو متغیر مهم می‌توانند نقش مهمی در پیش‌بینی خودکارآمدی و اثربخشی مربیان ایفا کنند.

Keywords

• جنبه‌های روان‌شناختی
• مربی ورزشی
• هیجان
• عملکرد
• ورزشکاران