Horyzonty Wychowania (Mar 2019)
Antropologia immanentno-transcendentalna dialogu i jej implikacje edukacyjne
Abstract
CEL NAUKOWY: Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie głównych założeń antropologii immanentnej i transcendentalnej na bazie personalizmu dialogowego oraz implikacji z tego wynikających dla edukacji. PROBLEM i METODY BADAWCZE: W artykule poddano analizie krytycznej rozumienie personalizmu dialogowego (M. Buber), antropologii immanentnej i transcendentalnej (K. Rahner, R. Bultmann) i na tej podstawie sformułowano konkretne implikacje dla holistycznego ujęcia człowieka oraz jego procesu edukacyjnego. PROCES WYWODU: Wychodząc od biblijnego opisu stworzenia człowieka i pierwszego aktu relacyjnego, poprzez personalizm dialogowy i antropologów immanentno-transcendentalnych poszukiwano wpływu takiego rozumienia antropologii, który ujmowałby osobę ludzką całościowo, ze szczególnym uwzględnieniem wymiaru transcendentnego. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Wyniki analizy naukowej dowodzą, iż niewłaściwe ujmowanie i rozumienie wymiaru immanentnego i transcendentnego antropologii prowadzi do redukcjonistycznych wizji edukacyjnych, pozbawiając człowieka autentycznego rozwoju. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Trzeba na nowo odkrywać bogactwo wymiaru duchowo-cielesnego człowieka (immanentno-transcendentalnego) w oparciu o edukację kontemplatywną, która powoli zaczyna budzić zainteresowanie wśród pedagogów i filozofów dialogu.
