ساخت و ارزیابی نانوداربست کتیرا/ پلی کاپرولاکتان غنی شده با سیلیمارین، حاوی سلول‌های دندانی جهت کاربرد در مهندسی بافت

Abstract

مقاله پژوهشیمقدمه: مهندسی بافت، مجموعه‌ای از روش‌هایی است که می‌تواند بافت‌های آسیب دیده را با بافت طبیعی یا مصنوعی جایگزین یا ترمیم کند. کتیرا، یک پلیمر طبیعی است که خواص بیولوژیکی عالی مانند تجزیه‌ی زیستی و توانایی زیست‌سازگاری دارد. سیلیمارین از نظر بیوشیمیایی دارای خواص پاک‌کننده و آنتی‌اکسیدانی است و همچنین اثرات ضد التهابی دارد. هدف از این مطالعه، تولید نانوداربست پلی کاپرولاکتان (Polycaprolactone) PCL /کتیرا/ سیلیمارین و بررسی زیست سازگاری سلول‌های دندانی بر روی آن می‌باشد.روش‌ها: به منظور تهیه‌ی نانوداربست پلی کاپرولاکتان/کتیرا و بارگذاری سیلیمارین بر روی آن، محلول پلی‌کاپرولاکتان 7 درصد (حل شده در استیک اسید)، محلول کتیرا 7/0 درصد وزنی و محلول سیلیمارین با غلظت 0/9 درصد وزنی مخلوط شد، سپس توسط دستگاه الکتروریسی داربست تهیه شد. مورفولوژی داربست توسط میکروسکوب الکترونی روبشی (Scanning electron microscope) SEM و ساختار شیمیایی داربست توسط طیف‌سنجی FTIR مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته‌ها: بررسی مورفولوژی داربست و ساختار شیمیایی آن نشان‌دهنده‌ی تخلخل مناسب داربست پلی کاپرولاکتان و بارگذاری موفق سیلیمارین بر روی داربست بود. زیست سازگاری داربست 24، 48 و 72 ساعت بعد از کشت سلول‌های دنتال مورد بررسی قرار گرفت که نتایج نشان‌دهنده افزایش زنده‌مانی سلول‌ها و اتصال مناسب سلول‌ها بر روی داربست بود.نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بارگذاری سیلیمارین بر روی داربست پلی کاپرولاکتان/کتیرا باعث افزایش توان تکثیر و زنده‌مانی سلول‌های دندانی می‌شود. از این‌رو این داربست می‌تواند کاندید مناسبی برای مهندسی بافت باشد.

Keywords

• پلی کاپرولاکتان
• سیلیمارین
• مهندسی بافت
• کتیرا
• الکتروریسی
• سلول دنتال