Ṭibb-i Tavānbakhshī (Apr 2017)
تاثیر انواع اسپلینت بر اسپاستی سیتیه و عملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی و فلج مغزی: مرور سیستماتیک
Abstract
زمینه و اهداف اختلالات نورولوژیکال نظیر سکته مغزی و فلج مغزی مهمترین علتهای معلولیت و ناتوانی در عملکرد اندام فوقانی میباشد. این امر بسیار مهم است تا بتوان فرد را برای انجام کارهای روزمره زندگی توانمند ساخت. مداخلات توانبخشی نظیر تجویز انواع اسپلینت یکی از انواع مداخلات در تسریع روند بهبودی و کاهش سطح ناتوانی ناشی از معلولیت میباشد. مطالعهی حاضر با هدف مطالعه مروری و طبقهبندی تاثیر انواع اسپلینت بر کاهش اسپاستی سیتیه و عملکرد بیماران فوق انجام شده است. ابزار و روش مطالعه حاضر تلفیق نتایج ناشی از تجویز انواع اسپلینت بر کاهش اسپاستی سیتیه و عملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی و فلج مغزی میباشد که با روش مرور سیستماتیک مبتنی بر شواهد Duffy انجام شد. یافته ها در مطالعه حاضر 46 مقاله یافت شد که تنها 25 مقاله معیار ورود به مطالعه مذکور را داشتند. در مطالعه حاضر انواع اسپلینتها به انواع: اسپلینتهای ولار، اسپلینتهای دورسال، اسپلینتهای ولار-دورسال، اسپلینتهای داینامیک، اسپلینت c-Bar، آنتی پرونیشن، اکستنشن اسپلینت و اسپلینت Saeboتقسیم شدند. نتایج نشان داد که در بین اسپلینتهای استاتیک (غیرمتحرک) با توجه به سهولت در ساخت و استفاده راحت در هنگام شب، اسپلینت دورسال بیشترین مزیت را دارد، با وجود اینکه تفاوت معناداری در نتیجه استفاده انواع اسپلینتهای استاتیک وجود نداشت. علاوه بر این نتایج حاکی از آن بود که بهترین اسپلینت به منظور بهبود حرکات انگشتان و دامنه حرکتی فعال دست اسپلینت C-Bar میباشد. نتیجه گیری نتایج مطالعه مذکور نشان میدهد که تجویز اسپلینت یکی از مفیدترین روشها در درمان بیماران سکته مغزی و فلج مغزی میباشد، اما هدف از تجویز، شرایط بیمار و دیدگاه درمانگر عوامل موثری هستند که باید در نظر گرفته شود.
