تأثیر دوازده هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی اینترلوکین -81 و پروتئین واکنشگر C با حساسیت بالا در مردان چاق کم‌تحرک

Abstract

اهداف کم‌تحرکی و چاقی به‌طور مستقیم با افزایش نشانگرهای التهابی درگیر در بیماری‌های آترواسکلروزیس و شریان کرونری و دیابت نوع دو مرتبط است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی اینترلوکین -18 و پروتئین واکنشگر C با حساسیت بالا در مردان چاق کم‌تحرک است.مواد و روش ها پس از اعلام فراخوان در یک کارآزمایی بالینی نیمه‌تجربی 21 مرد چاق کم‌تحرک به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی (10 نفر، 2/3±8/27 سال، 4/3±7/31درصد چربی بدن، 5/3±0/32 کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (11 نفر، 6/2±7/26 سال، 2/3±4/31درصد چربی بدن، 8/2±3/32 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. شاخص‌های آنتروپومتریکی، حداکثر اکسیژن مصرفی، سطوح سرمی اینترلوکین-18 و hsCRP (متعاقب 12 ساعت ناشتا) پیش و پس از دوره تمرین ارزیابی شد. تمرین هوازی به مدت دوازده هفته (سه جلسه تمرین در هفته، با شدت 60 تا 70درصد ضربان قلب ذخیره، به مدت 20 تا 40 دقیقه در هر جلسه) اجرا شد. داده‌ها با استفاده از نسخه 16 نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس دوعاملی با اندازه‌گیری‌های مکرر تجزیه‌وتحلیل شد. سطح معناداری 05/0>P در نظر گرفته شد.یافته ها دوازده هفته تمرین هوازی باعث کاهش معنادار غلظت اینترلوکین-18 و hsCRP سرم مردان چاق کم‌تحرک شد، اما تغییر معناداری در گروه کنترل مشاهده نشد.نتیجه گیری به‌نظر می‌رسد تمرین هوازی می‌تواند از طریق اثر بر شاخص‌های اینترلوکین-18 و hsCRP نقش مهمی در کاهش وقوع آترواسکلروزیس، بیماری شریان کرونری و دیابت نوع دو در مردان چاق کم‌تحرک داشته باشد.

Keywords

• تمرین هوازی
• crp با حساسیت بالا
• اینترلوکین -18
• چاقی