مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار (Jan 1970)
مقایسه برآورد ظرفیت هوازی (vo2max) بر اساس درک ذهنی و فیزیولوژیکی در کادر پرستاری
Abstract
زمینه و هدف: به منظور ایجاد تناسب بین کار و انسان می توان از ظرفیت هوازی استفاده نمود. از روش های برآورد کار جسمانی، ارزیابی ذهنی و فیزیولوژیکی است. ارزیابی خستگی حین کار فیزیکی با علایم ذهنی، مقیاس بورگ (RPE) و فیزیولوژیکی مانند ضربان قلب می باشد.این مطالعه با هدف مقایسه برآورد ظرفیت هوازی بر اساس درک ذهنی و فیزیولوژیکی در کادر پرستاران مرد یکی از بیمارستان های شهر تهران است. روش بررسی:مطالعه حاضر از نوع تحلیلی – مقطعی می باشد، در این مطالعه تعدادی از پرستاران مرد به صورت تصادفی ساده شرکت نموده اند و به وسیله ارگومتر برطبق پروتکل آستراند مورد ارزیابی قرارگرفتند. ظرفیت هوازی از طریق فرمول ACSM به دست آمد،از سویی در پایان هر دقیقه، شدت تلاش درک شده، نرخ گذاری و هم چنین ضربان قلب اندازه گیری و ثبت شد. یافته ها: آنالیز آماری نشان داد بین شدت تلاش درک شده و ظرفیت هوازی ارتباط معنی داری وجود دارد (84/0r= -).(005/0p< ). و بر اساس نتایج، ارتباط ضربان قلب با ظرفیت هوازی دارای همبستگی بیش تری است(9/0r=-).(005/0p< ).به طوری که نتیجه تحلیل رگرسیون معادله درجه دو نیز نشان داد که ارتباط معنی داری بین ظرفیت هوازی و ضربان قلب وجود دارد. نتیحه گیری:نتایج نشان داد که ارزیابی ذهنی افراد با ظرفیت هوازی بالا بوده ، از طرفی رابطه بین ارزیابی فیزیولوژیکی با ظرفیت هوازی دارای همبستگی بیش تری است. به عبارتی اندازه گیری ضربان قلب دارای قابلیت اعتماد بیش تری در برآورد ظرفیت هوازی می باشد.بنابراین می توان از ضربان قلب به عنوان یک فاکتور فیزیولوژیکی برای برآورد ظرفیت هوازی افراد استفاده کرد. تا بر اساس پایش صورت گرفته، افراد در کار محول شده با توان و ظرفیت فیزیکی خود استقرار یابند.
