تأثیر کینزیوتیپ بر کینماتیک مچ پا هنگام فرود روی سطوح پایدار و ناپایدار در افراد با یا بدون پیچ‌خوردگی مچ پا

Abstract

مقدمه و اهداف: فرود، ازجمله حرکاتی است که می‌تواند نیروی برخوردی به بزرگی دو تا دوازده برابر وزن بدن ایجاد نماید که اغلب با مکانیسم‌های آسیب اندام تحتانی مرتبط است که کینزیوتیپ، با افزایش حس عمقی، بهبود راستای مفصل، کاهش درد و برداشتن فشار از روی بافت‌های عصبی، جهت پیشگیری پیشنهاد می‌شود؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر کینزیوتیپ بر کینماتیک مچ پا هنگام فرود روی سطح پایدار و ناپایدار در افراد با یا بدون پیچ‌خوردگی مچ پا است.مواد و روش‌ها: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح دو گروهی در گروه‌های کنترل (بدون پیچ‌خوردگی مچ پا) و تجربی (با پیچ‌خوردگی مچ پا) بود. تعداد سی نفر از دانشجویان پسر دانشگاه شهید باهنر کرمان به ‌صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و در دو گروه با (پانزده نفر) و بدون پیچ‌خوردگی (پانزده نفر) مچ پا تقسیم شدند. سپس، هر دو عمل فرود روی سطوح پایدار و ناپایدار، با یا بدون کینزیوتیپ را انجام دادند. پارامترهای حداکثر دورسی و پلانتار فلکشن، سوپنیشن، پرونیشن و حداکثر سرعت زاویه ای مچ پا به وسیله سیستم سه بُعدی آنالیز حرکت ثبت شد. تحلیل آماری داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل و آنالیز مکرر واریانس در سطح معناداری 0/05 انجام گرفت.یافته‌ها: میزان پلانتار فلکشن مچ پا در افراد سالم و پیچ‌خورده هنگام فرود روی سطوح پایدار و ناپایدار با یا بدون کینزیوتیپ کاهش معناداری وجود ندارد (0/07=P)، اما در پارامتر دورسی فلکشن مچ پا در دو گروه، کاهش معناداری وجود داشت (0/001=P). از طرف دیگر، در میزان پرونیشن، کاهش معنادار نبود (0/66=P)، اما در میزان سوپینیشن پا، کاهش معنا‌داری وجود داشت (0/001=P).نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که افراد دچار پیچ‌خوردگی پا نسبت به افراد سالم هنگام فرود با زاویه دورسی فلکشن مچ پای کمتر فرود می‌آیند که می‌تواند به‌عنوان یک عامل خطر برای آسیب مچ پا محسوب شود.

Keywords

• کینماتیک
• فرود
• مفصل مچ پا
• پیچ خوردگی مچ پا