تاثیر میزان آسیب دیدگی توده سنگ بر پایداری تونل های با پوشش بتنی بر اساس معیار مور کولمب

Abstract

روش چال و انفجار یکی از عمومی‌ترین روش‌های حفاری تونلها و معادن در سراسر جهان است. اگر چه روش چال و انفجار از لحاظ فنی پیشرفت قابل ملاحظه‌ای کرده است، ولی به هر حال این روش با مشکل از رفتن کیفیت توده سنگ وتشکیل ناحیه آسیب دیده با پارامترهای مقاومتی و سختی کاهش یافته روبروست. در روشهای سنتی تحلیل تونلها برای استخراج پارامترهای سختی و مقاومتی هوک و براون از مقدار ضریب به هم خوردگی D واحدی برای کل توده سنگ استفاده می‌شود. بر اساس این روش پایداری توده سنگ دست پایین تخمین زده می‌شود. در واقع ناحیه آسیب دیده ناشی از انفجار با ضخامت محدود در طراحی و تحلیل پایداری تونلها از اهمیت بالای برخوردار است. در این مقاله رفتار یک تونل در شرایط آسیب دیدگی مختلف بررسی می‌شود. در این ارتباط یک روش حل بسته ارائه خواهد شد. این روش تحلیل برای یک تونل حفاره شده در توده سنگ الاستوپلاستیک ترد با معیار گسیختگی مور-کولمب ارائه می‌شود. فرض می‌شود که ناحیه آسیب دیده استوانه ای شکل با ضریب به هم خوردگی D باشد. نتایج به دست آمده از روش ارائه شده نشان می‌دهد که تأثیر تغییر پارامترهای توده سنگ در ناحیه پلاستیک و الاستیک بر پایداری تونل می تواند قابل ملاحظه باشد.

Keywords

• تونل با پوشش بتنی
• توده سنگ
• ناحیه آسیب دیده
• تحلیل الاستوپلاستیک
• معیار مور-کولمب