اعتبار یابی و رواسازی مقیاس بهزیستی شخصی بزرگسالان (PWI-A)

Abstract

هدف: پژوهش حاضر با هدف وارسی ویژگی‌های روان سنجی مقیاس بهزیستی شخصی بزرگسالان در نمونه‌های بالینی و غیر بالینی ایرانی اجرا شده است. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی بوده و نمونه آن شامل دو گروه غیر بالینی (292 نفر دانشجو) و بالینی (137 نفر از مراجعه کنندگان به کلینیک سلامت خانواده و 111 نفر گروه همتا) بوده که به شیوه نمونه گیری خوشه‌ای (گروه غیر بالینی) و مبتنی بر هدف (گروه بالینی) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه سلامت عمومی(جی. اچ. کیو. -28) و پرسشنامه کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که مقیاس یاد شده بر اساس ضریب آلفای کامل (0.89)، و ضریب همبستگی مربوط به باز آزمایی آن (0.79) دارای پایایی مناسبی است. تحلیل عاملی اکتشافی حکایت از اشباع آن از یک عامل داشته و شاخص‌های حاصل از تحلیل عاملی تأییدی برازش متوسط مدل را تأیید نمود. همچنین ضرایب همبستگی به دست آمده حاکی از اعتبار همگرای مقیاس با ابزارهای مشابه می‌باشد. بحث و نتیجه‌گیری: از یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که مقیاس بهزیستی شخصی بزرگسالان دارای ویژگی های روان سنجی قابل دفاع برای مطالعه کیفیت زندگی جمعیت بزرگسال در ایران است.

Keywords

• ویژگی‌های روان‌سنجی
• مقیاس بهزیستی شخصی بزرگ‌سالان
• مقیاس کیفیت زندگی