تحلیل کانال‌های آبرفتی پایدار با استفاده از روش‌های تجربی و تحلیلی

Abstract

بهبود پیش‌بینی ابعاد کانال و شکل محتمل بستر بطوریکه بتواند دبی مورد نظر و بار بستر مربوطه را بدون تغییر قابل ملاحظه شکل و ابعاد کانال در طول عمر طراحی آن انتقال دهد، همچنان یک دغدغه برای مهندسان هیدرولیک و ژئومرفولوژیست‌ها است. به دلیل پیچیدگی و دینامیکی بودن پدیده از معیارهای تجربی، نیمه‌تجربی و آماری که دقت مطلوبی ندارند برای طراحی و تعیین ابعاد کانال‌های پایدار رژیمی استفاده می‌شود. در این تحقیق به پیش‌بینی ابعاد پایدار کانال توسط مدل ریاضی GSTARS4.0 و روش‌های بیشینه شدن انتقال رسوب وایت و همکاران، برونلی و ون‌راین پرداخته و نتایج حاصل با نتایج آزمایشگاهی و روابط تجربی مقایسه شده است. مدل ریاضی GSTARS4.0 که بر اساس کمینه شدن قدرت جریان عمل می‌کند در تخمین پارامتر عرض و عمق با نسبت‌های به ترتیب 95/0 و 1 دقت بیشتری نسبت به سایر روش‌ها داشته است. در تخمین غلظت رسوب، مقادیر حاصل از روش برونلی نسبت به دیگر روش‌های مذکور مطابقت بیشتری با مقادیر آزمایشگاهی داشته است.

Keywords

• رژیم کانال
• تئوری حدنهایت
• روابط تجربی
• غلظت رسوب