واکاوی مؤلفه های امنیت غذایی در خانوارهای روستایی شهرستان شیراز

Abstract

تأمین بیش از دوسوم مواد غذایی بر عهده جوامع روستایی است که نقش پراهمیتی را در تأمین امنیت غذایی ایفا می­ کنند. شواهد نشان می­ دهد که وضعیت تأمین­ کنندگان امنیت غذایی در مقایسه با جوامع شهری در وضعیت نامساعدی قرار دارد. ازاین‌رو هدف از پژوهش حاضر، واکاوی رکن­ های امنیت غذایی در بین خانوارهای روستایی شهرستان شیراز است. جامعه آماری تحقیق شامل 384 خانوار روستایی شهرستان شیراز در سال 1398 است که به روش نمونه­ گیری تصادفی طبقه­ ای انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. روایی صوری پرسش­نامه توسط اساتید دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز مورد تأیید قرار گرفت. به‌منظور سنجش پایایی پرسش­نامه از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آلفای کرونباخ برای هر سه متغیر امنیت غذایی، سرمایه اجتماعی و سلامت اجتماعی به ترتیب 0/68، 0/72 و 0/79 به دست آمد. نتایج نشان داد 24/7 درصد از خانوارهای مورد مطالعه در شرایط بسیار امن غذایی، 21/9 درصد در شرایط امن غذایی، 30/5 درصد در شرایط متوسط، 13/5 درصد در شرایط ناامن غذایی و 9/4 درصد در شرایط بسیار ناامن غذایی قرار دارند. بر اساس یافته­ های پژوهش، چهار مؤلفه برای امنیت غذایی به ترتیب شامل موجود بودن، بهره‌مندی، دسترسی و پایداری است. همچنین یافته­ های پژوهش نشان داد بین میزان تحصیلات، تعداد اعضای خانوار، میزان زمین و تعداد دوره­ های آموزشی گذرانده در یک سال گذشته با امنیت غذایی رابطه معناداری وجود دارد. این موضوع می­ تواند به سیاست­ گذاران و سایر نهاد­های ذی‌ربط در جهت بهبود وضعیت امنیت غذایی در جوامع روستایی کمک کند.

Keywords

• امنیت غذایی
• جامعه روستایی
• دسترسی
• موجود بودن
• شیراز (شهرستان)