بررسی نقش میانجی بدبینی سازمانی در رابطه بین بی نزاکتی در محیط کار و سکوت سازمانی

Abstract

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی بدبینی سازمانی در رابطه بین بی نزاکتی در محیط کار و سکوت سازمانی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان دانشگاه‌های استان چهارمحال و بختیاری به تعداد ۲۲۵۵ نفر می‌باشد. با توجه به حجم هر منطقه با استفاده از فرمول کوکران 660 نفر حجم نمونه انتخاب گردید و افراد نمونه با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب با حجم هر طبقه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌های مورد نیاز در این پژوهش از پرسشنامه‌های استاندارد استفاده گردید و روایی و پایایی آنها مورد آزمون قرار گرفت که از روایی و پایایی بالایی برخوردار بوده‌اند. جهت بررسی فرضیات پژوهش از روش بررسی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر به روش حداقل مربعات جزئی به کمک نرم‌افزار PLS- warp استفاده گردید. نتایج حاصل از تحلیل‌های انجام شده در پژوهش نشان داد که بی نزاکتی در محیط کار بر سکوت سازمانی تأثیر معنادار مثبت دارد که ضریب تأثیر آن 77/0 می‌باشد. با توجه به خروجی نرم‌افزار وارپ بی نزاکتی در محیط کار بر بدبینی سازمانی تأثیر معنادار مثبت دارد که ضریب تأثیر آن 66/0 می‌باشد و همچنین تأثیر بی‌نزاکتی در محیط کار بر سکوت سازمانی از طریق بدبینی سازمانی مثبت با ضریب تأثیر 88/0 می‌باشد.

Keywords

• بدبینی سازمانی
• سکوت سازمانی
• بی نزاکتی در محیط کار