صاحب نظران علوم انسانی ایران درباره ترجمان دانش چه می گویند؟ یک مطالعه کیفی

Abstract

هدف: ترجمان دانش به‌معنای کاربردی کردن آن چیزی است که می‌دانیم. به‌عبارت بهتر، فرایندی است که دانش را از شکل ذهنی آن به عرصة عمل منتقل می‌کند. تعاملات و گفتگو‌های مستمر بین گروه‌های خلق‌کنندة دانش و کاربران در همة مراحل پژوهش، بخش مهمّی از ترجمان دانش را شکل می‌دهد. این پژوهش با هدف بررسی نظرهای پژوهشگران شاخص علوم انسانی کشور در مورد ترجمان دانش در علوم انسانی ایران، به انجام رسیده است. روش‌شناسی: این پژوهش از نوع پژوهشهای کیفی نظریّة زمینه‌ای[5] و ابزار مورد استفاده در آن مصاحبة ساختار‌یافته است. جامعة پژوهش را اعضای هیئت علمی گروه‌های علوم انسانی سراسر کشور تشکیل می‌دهند و مصاحبه‌شوندگان در آن، 19 نفر از صاحب‌نظران شاخص گروه‌های علوم‌انسانی دانشگاه‌های سراسر کشور از رشته‌های مختلف علوم‌انسانی می‌باشند که دارای بیشترین تعداد پژوهش در حیطة خود هستند. برای تأمین روایی و پایایی این پژوهش، از روش ارزیابی لینکولن و گوبا[6]استفاده شد. اصالت: این پژوهش اولین تلاش صورت گرفته در مورد نگرش صاحب نظران علوم انسانی به ترجمان دانش است. یافته‌ها: پس از کد‌‌بندی، طبقه‌بندی، تجزیه و تحلیل اطّلاعات، یافته‌های این پژوهش نشان داد صاحب‌نظران علوم انسانی، ترجمان دانش در این علوم را در پنج حیطه قابل تبیین می‌دانند که عبارتند از: تولید دانش، انتقال دانش، اشتراک دانش، محیط پژوهش و کاربرد دانش.