ارزیابی تأثیرات درمانی عصاره گیاه بابونه و گلبرگ‌های زعفران در موش‌های دیابتی و امکان‌سنجی سنتز نانوذرات نقره

Abstract

زمینه و هدف: داروهای گیاهی، عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای شیمیایی دارند و در درمان دیابت که یک بیماری متابولیک مزمن است، محبوبیت بیشتری پیدا کرده‌اند.مواد و روش‌ها: پس از اندازه‌گیری خواص آنتی‌اکسیدانی، الگوی بازداری بین عصاره‌ها و آنزیم آلفا- آمیلاز پانکراسی تعیین شد. موش‌های دیابتی با عصاره‌های گیاهی و آکاربوز تحت درمان قرار گرفتند. سپس فاکتورهای بیوشیمیایی خون اندازه‌گیری شد. سنتز نانوذرات نقره (Ag-NPs) توسط بهترین عصاره‌ گیاهی بررسی شدند.یافته‌ها: عصاره گلبرگ زعفران و بابونه اثر مهاری بر آنزیم α-آمیلاز با الگوی رقابتی و مخلوط نشان داد. FBS در تمامی گروه‌های تیمار کاهش داشت و تنها در گروه تیمارشده با عصاره آبی التراسونیک گلبرگ زعفران، انسولین به میزان معناداری افزایش می‌یابد. آنزیم ALT در حضور عصاره زعفران و فاکتور AST تنها در حضور عصاره بابونه، کاهش معناداری داشت. نتایج نشان داد که برای سنتز بهینه نانوذرات نقره، دما، pH، زمان و غلظت نمک نیترات نقره به‌ترتیب C55 ، pH=10، 4 ساعت و 1.2 میلی‌مولار می‌باشد.نتیجه‌گیری: عصاره‌های گیاهی پیشنهادی می‌توانند سطح قند خون را کاهش دهند، تولید انسولین را افزایش دهند، آنزیم‌های کبدی را در خون تنظیم کنند و در درمان دیابت مؤثر باشند. این عصاره‌ها از نظر اثربخشی، بهتر از داروی شیمیایی آکاربوز هستند و تأثیر منفی بر کبد ندارند. عصاره زعفران، توانایی سنتز Ag-NP را نشان می‌دهد که اغلب در کاربردهای زیست پزشکی استفاده می‌شود.

Keywords

• دیابت نوع 2
• زعفران
• بابونه
• هموگلوبین گلیکوزیله
• مقاومت انسولین