Rola przedstawień drzewa genealogicznego zakonu w środowisku premonstratensów

Abstract

Powszechnie znane przedstawienie Drzewa Jessego, zainspirowane słowami „I wyjdzie różdżka z korzenia Jessego i kwiat z korzenia jego wyrośnie” (Iz 11,1), informuje o ludzkich powiązaniach Jezusa, a poprzez wskazanie na Dawida – o Jego mesjańskości. Ale już od najdawniejszych czasów ten motyw wykorzystywany był w sztuce świeckiej, gdyż wyrastające z piersi rodziców rozgałęziające się konary z postaciami potomków, jednoznacznie obrazują zależności wynikające z następstwa pokoleń w rodzinie. Tego typu przedstawienia były popularne również w środowiskach zakonnych. Pozostawały one wówczas informacją o podstawach drogi duchowej, ale też zapewnieniem o jej skuteczności w dotarciu do Nieba. Omawiany w tej pracy obraz ze środowiska premonstratensów miał budzić przekonanie w zakonniku, że zachowując regułę zakonną oraz oddając cześć Eucharystii, może osiągnąć doskonałość, a święci zakonu, którzy już spełnili to zalecenie, są najlepszymi nauczycielami na drodze postępu duchowego.

Keywords

• sztuka sakralna
• drzewo genealogiczne
• zakon