Lektura młodszych dzieci w kulturze audiowizualnej

Abstract

Kultura audiowizualna wywołała i określiła nowe postawy odbiorcze, tworząc tym samym inne niż parę lat temu możliwości i potrzeby współczesnego dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Jeśli przyjąć, że wychowywany w takiej rzeczywistości uczeń operuje kodem nowych mediów, w tym telewizji, a jego postrzeganie świata opiera się na percepcji audiowizualnej, to proces organizacji kształcenia literackiego na pierwszym etapie edukacyjnym powinien być szczególnie starannie przemyślany. Chodzi bowiem o dobór takich tekstów, które nie tylko prezentują sztukę słowa, ale także odpowiadają na zredefiniowaną sytuację antropologiczną. W takie założenia wpisują się teksty literatury audiowizualnej kierowanej do młodszych czytelników, które w wyniku przekraczania horyzontów zarezerwowanych dla jednego gatunku artystycznego harmonizują z naturalnymi aktualnymi dziecięcymi zdolnościami i wymaganiami. Jednocześnie motywują do literackiej praktyki, umożliwiając rozwój kompetencji czytelniczych i umiejętności rozpoznawania świata. Praca jest próbą wyjaśnienia funkcji literatury audiowizualnej w oswajaniu najmłodszych uczniów z lekturą w przedstawionym kontekście i egzemplifikacji. Na podstawie rekonstrukcji aktualnej sytuacji kulturowej dzieci w młodszym wieku szkolnym postawiona została teza o konieczności takiego wychowania ich do lektury, które obejmuje teksty literackie wykorzystujące doświadczenia i dorobek nowych mediów, łącząc się z nimi, nie tracąc jednocześnie artystycznych walorów. Przedstawione przykłady i wnioski mają stanowić konstruktywną odpowiedź na rejestrowany stan rzeczy.

Keywords

• literatura audiowizualna
• kultura audiowizualna
• postawy odbiorcze
• lektura
• edukacja wczesnoszkolna