نقش میانجی حمایت اجتماعی و خودکارآمدی در رابطة بین محیط ادراک‌شده و مشارکت در فعالیت بدنی اوقات‌فراغت کارکنان

Abstract

هدف از انجام این پژوهش، بررسی نقش میانجی حمایت اجتماعی و خودکارآمدی در رابطة بین محیط ادراک‌شده و مشارکت در فعالیت بدنی اوقات‌فراغت کارکنان بود. روش پژوهش، توصیفی ازنوع همبستگی بود. جامعة آماری این مطالعه تمامی کارکنان منطقة 13 دانشگاه آزاد اسلامی در سال تحصیلی 97-1396 بودند (تعداد = 2050). براساس فرمول کوکران، حجم نمونه 324 نفر برآورد شد که به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌های محیط ادراک‌شده (روبرتسون- ویلسون و همکاران، 2007)، حمایت اجتماعی (سالیس و همکاران، 1987)، خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1983) و مشارکت در فعالیت‌ بدنی اوقات‌فراغت (پژوهشگران) جمع‌آوری شدند. ارزیابی الگوی پیشنهادی ازطریق الگویابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم‌افزار‌های ایموس و اس.پی.اس.اس. نسخة 24 انجام شد. نتایج نشان داد که مسیرهای مستقیم محیط ادراک‌شده به حمایت اجتماعی و خودکارآمدی، حمایت اجتماعی به خودکارآمدی و خودکارآمدی به مشارکت در فعالیت بدنی، معنا‌دار شدند. همچنین، نقش میانجی‌گر خودکارآمدی در رابطة بین محیط ادراک‌شده و حمایت اجتماعی با مشارکت در فعالیت بدنی تأیید شد؛ بنابراین، با توجه به یافته‌های پژوهش پیشنهاد می‌شود، شرایط محیطی مساعد و نیز حمایت‌های اجتماعی لازم فراهم شوند تا به این طریق بتوان میزان مشارکت کارکنان در فعالیت‌های بدنی را افزایش داد.

Keywords

• اوقات‌فراغت
• حمایت اجتماعی
• خودکارآمدی
• محیط ادراک‌شده
• فعالیت بدنی