مقایسه ی اثربخشی روان درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد به روش ماتریکس با درمان فعال سازی رفتاری گروهی بر افسردگی وکیفیت زندگی دانشجویان افسرده

Abstract

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، مقایسه ی اثربخشی روان درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد به روش ماتریکس با درمان فعال سازی رفتاری گروهی بر افسردگی و کیفیت زندگی دانشجویان افسرده بود. روش کار: در این مطالعه بالینی، تعداد 45 نفر از دانشجویان مبتلا به افسردگی، در فاصله زمانی ماه­های خرداد و تیر سال1397انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه درمان فعال سازی رفتاری (15 نفر) و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به روش ماتریکس (15 نفر) و شاهد (15 نفر) قرار گرفتند. گروههای آزمون 6 جلسه درمان هفتگی مبتنی بر پذیرش و تعهد به روش ماتریکس و یا درمان فعال سازی رفتاری گروهی دریافت کردند. تمام شرکت‌کنندگان مقیاس افسردگی بک - (BDI -II) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL-BREF) را در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه تکمیل کردند. داده‌ها به کمک روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان هفتگی مبتنی بر پذیرش و تعهد به روش ماتریکس و درمان فعال سازی رفتاری گروهی اثر معنی‌داری بر کاهش علائم افسردگی و افزیش کیفیت زندگی دارد. بین گروه های آزمون از لحاظ افسردگیتفاوت معنی داری دیده نشد (411/0P=). نتایج به دست آمده، در مرحله پیگیری یک ماهه نیزحفظ شده بودند. نتیجه‌گیری: به نظر می رسد روان درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد به روش ماتریکس و درمان فعال سازی رفتاری گروهی بر کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی دانشجویان افسرده تأثیر قابل توجهی دارند.

Keywords

• افسردگی
• درمان پذیرش و تعهد
• درمان رفتاری
• دانشجویان
• کیفیت زندگی