اثربخشی معنی درمانی گروهی بر جهت گیری مذهبی و سلامت روان نوجوانان

Abstract

آنچه در معنادرمانی به عنوان رکن و پایه در نظر گرفته می­ شود، بحث معنا و هدف ­مند بودن در زندگی است که در حوزه دین نیز مطرح است و بر جهت ­گیری مذهبی و به دنبال آن آرامش روانی نوجوان اثرگذار است. پژوهش حاضر با هدف شناخت اثربخشی معنی ­درمانی گروهی بر جهت­ گیری مذهبی و سلامت روان نوجوانان ناسازگار انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را دانش­ آموزان پسر ناسازگار در مدارس مقطع متوسطه شهر کرمان که به دلیل عدم سازگاری در مدارس توسط مشاوران مدارس به مرکز مشاوره اداره­ کل آموزش و پرورش ارجاع داده شده بودند، تشکیل ­دادند. نمونه پژوهش 30 دانش­ آموز پسر ناسازگار از بود که با استفاده از مقیاس سازگاری دانش ­آموزان دبیرستانی 30 نفر نخست انتخاب، و به عنوان دانش ­آموز ناسازگار تشخیص داده شدند. گروه نمونه از نظر بهره هوشی و پیشرفت تحصیلی همتا شدند. سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل، هر کدام 15 نفر قرار گرفتند. به گروه آزمایشی کارگاه آموزش معنی ­درمانی در 10 جلسه 90 دقیقه ­ای ارائه شد و گروه کنترل برنامه ­ای دریافت نکردند. هر دو گروه قبل و بعد از آزمایش به مقیاس­ های جهت ­گیری مذهبی و سلامت روان پاسخ دادند. داده­ ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش معنی ­درمانی گروهی تأثیر معناداری بر جهت ­گیری مذهبی و سلامت روان دانش آموزان داشته است (01/0P<). معنی­درمانی با تأکید بر سازه ­هایی چون یافتن معنای شخصی در زندگی و معنای رنج و نیز تکلیف­ هایی که در آن به مراجع داده می­ شود، شیوه مؤثری در جهت اثرگذاری بر جهت ­گیری مذهبی و به دنبال آن سلامت روانی افراد نوجوان است.

Keywords

• معنی درمانی گروهی
• جهت گیری مذهبی
• سلامت روان
• نوجوانان ناسازگار