اثر تمرین هوازی و تمرین فوتبال بر سطوح عامل نوروتروفیک مشتق مغزی در افراد معتاد به مواد محرک

Abstract

هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسة اثر هشت هفته تمرین هوازی (مهارت بسته) در محیط ثابت و قابل‌پیش‌بینی و تمرین فوتبال (مهارت باز) در محیط متغیر و غیرقابل‌پیش‌بینی، بر سطوح عامل نوروتروفیک مشتق از مغز معتادان درحال‌ترک بود. طرح پژوهش ازنوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. 45 مرد معتاد با میانگین سنی و انحراف استاندارد 65/6 ± 93/30 سال که مادة شیشه وابستگی اصلی آن‌ها به‌شمار می‌رفت، به‌طور تصادفی به گروه‌های تمرین هوازی، تمرین‌های فوتبال و کنترل تقسیم شدند. سطوح نوروتروفیک مشتق مغزی قبل از شروع مداخله و پس از اتمام مداخله اندازه‌گیری شدند. برای مقایسه‌های بین‌گروهی از تحلیل کوواریانس یک‌راهه استفاده شد و داده‌های پژوهش با استفاده از اس.پی.اس.اس. نسخة 24 تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که هشت هفته فعالیت هوازی و تمرین‌های فوتبال باعث افزایش معناداری در سطوح نوروتروفیک مشتق مغزی سرم معتادان درحال‌ترک نسبت به گروه کنترل شدند P ). همچنین، بین مقادیر پس‌آزمون دو گروه تمرین هوازی و تمرین‌های فوتبال اختلاف معناداری به سود گروه تمرین‌های فوتبال مشاهده شد (P ). به‌طورکلی و با توجه به نتایج پژوهش حاضر، به‌نظر می‌رسد برنامة فعالیت هوازی و تمرین‌های فوتبال موجب افزایش سطوح نوروتروفیک مشتق مغزی در افراد دارای اعتیاد به مواد محرک می‌شوند و می‌توان از این نوع تمرین‌های ورزشی به‌خصوص تمرین‌های فوتبال برای بهبود سطوح مختل‌شدة این عامل مغزی در معتادان درحال‌ترک استفاده کرد.

Keywords

• فعالیت هوازی
• تمرین فوتبال
• عامل نوروتروفیک مشتق مغزی
• مواد محرک
• معتاد