مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار (Jul 2016)
اثربخشی آموزش‌های روانی‌حرکتی بر بهبود مشکلات حرکتی دانش‌آموزان با اختلال بیش‌فعالی نقص توجه
Abstract
اهداف اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی یک اختلال عصبی‌رفتاری شایع در کودکان است که بر عملکرد کودک در جنبه‌های اجتماعی و تحصیلی و خانوادگی تأثیر می‌گذارد. هدف اصلی این تحقیق، بررسی تأثیر تمرین‌های ادراکی‌حرکتی بر بهبود قابلیت‌های حرکتی کودکان اختلال بیش‌فعالی نقص توجه است.مواد و روش ها روش انجام تحقیق نیمه‌تجربی است. جامعه آماری پژوهش دانش‌آموزان پسر دوره ابتدایی با اختلال بیش‌فعالی نقص توجه در شهر ایلام در سال تحصیلی 1392-1391 هستند. نمونه آماری شامل 30 دانش‌آموز پسر 7 تا 12 ساله مبتلا به اختلال بیش‌فعالی نقص توجه بودند که براساس ملاک‌های DSM-IV و پرسش‌نامه کانرز و به‌وسیله آزمون رشد حرکتی لینکن‌اُزرتسکی بررسی شدند. دانش‌آموزان به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی 24 جلسه آموزش دیدند. پس‌آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تی مستقل و نسخه 13 نرم‌افزار SPSS تجزیه‌وتحلیل شد.یافته ها یافته‌ها نشان داد که تمرین‌های ادراکی‌حرکتی سبب بهبود مشکلات حرکتی دانش‌آموزان با اختلال بیش‌فعالی نقص توجه می‌شود. بنابراین پیشنهاد می‌شود برای افزایش آمادگی حرکتی کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه در مدارس و درنتیجه بهبود اختلال‌های حرکتی، برنامه‌های تمرینی ادراکی‌حرکتی اجرا شود.نتیجه گیری از یافته‌های این تحقیق می‌توان استنباط کرد که تمرین‌های ادراکی‌حرکتی سبب بهبود مشکلات حرکتی دانش‌آموزان با اختلال بیش‌فعالی نقص توجه می‌شود. بنابراین پیشنهاد می‌شود برای افزایش آمادگی حرکتی کودکان در مدارس و درنتیجه بهبود اختلال‌های حرکتی، برنامه‌های تمرینی ادراکی‌حرکتی اجرا شود.
