گردشگری اجتماع محور و توسعه سکونتگاه های ساحلی – پیراشهری بوشهر

Abstract

حضور آگاهانه‌ی مردم در صحنه فعالیت‌های گردشگری از طریق اصل ارتباط ارگانیک بین توسعه پایدار و گردشگری پایدار، یکی از شاخص‌های اصلی توسعه پایدار است. امروزه از گردشگری اجتماع‌محور تحت عنوان CBT یاد می‌کنند در حقیقت CBT، نوعی از گردشگری جایگزین است که بر ظرفیت‌سازی و توانمندسازی مردم محلّی، به‌عنوان ابزارهایی برای رسیدن به توسعه جامعه تمرکز دارد. این نوع از گردشگری براساس رویکرد مشارکتی شکل‌گرفته است، مشارکت فعّال جامعه در برنامه‌ریزی گردشگری را تسهیل می‌کند، روابط متقابل میان گردشگران و جامعه را افزایش می‌دهد و میراث فرهنگی و طبیعی منطقه را حفظ می‌کند. بخشی از گردشگری روستایی به روستاهای پیراشهری مربوط می‌شود که به دلیل جاذبه‌های تاریخی، طبیعی و تفریحگاهی به‌عنوان خانه‌های دوم همواره نقش اساسی را ایفاء نموده‌اند و به‌واسطه همین نقش، جایگاه متفاوتی را داشته‌اند. بر همین اساس هدف این پژوهش ارزیابی و سنجش اثرات گردشگری اجتماع‌محور بر توسعه سکونتگاه‌های روستاهای ساحلی پیرامون شهر بوشهر است. روش پژوهش این تحقیق توصیفی- تحلیلی؛ و نوع آن پیمایشی است. ساکنان سکونتگاه‌های روستاهای ساحلی پیرامون شهر بوشهر جامعۀ آماری این تحقیق را تشکیل می‌دهند. نمونه آماری این پژوهش از طریق فرمول کوکران به تعداد 400 نفر تعیین‌شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که بین گردشگری اجتماع‌محور و توسعه سکونتگاه‌های روستاهای ساحلی پیرامون شهر بوشهر به لحاظ اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، نهادی و زیست‌محیطی ارتباط معناداری وجود دارد.

Keywords

• گردشگری اجتماع‌محور
• سکونتگاه‌های پیراشهری
• روستاهای ساحلی
• بوشهر