Dini Araştırmalar (Nov 2015)
Ahmed Nuri,İbn Sina'nın İsbat-ı Vacib Yöntemi
Abstract
Günümüzde İbn Sînâ’nın isbât-ı vâcib hakkındaki yönteminin önsel mi deneysel mi olduğu konusunda felsefeciler arasında hararetli tartısmalar ya- pılmaktadır. Felsefecilerin çoğunluğuna göre, Aristo’yu takip eden İbn Sînâ Tanrı’nın varlığını eserden müessire giden bir yol ile açıklamaya çalışmakta- dır. Bu makale, Ahmed Nuri isimli çok tanınmamış bir Osmanlı düşünürünün bu konu hakkındaki görüşlerini incelemektedir. Yazar “İsbât-ı Vâcib” başlıklı Osmanlıca yazılmış kitabında filozofların, sufilerin ve kelamcıların görüşle- rini karsılastırmalı olarak incelemektedir. Bu makalede, kitabın İbn Sînâ’nın Tanrı’nın varlığını ispat konusundaki görüşlerini içeren kısmını ele alacağım. Ahmed Nuri’ye göre İbn Sînâ, Tanrı’nın varlığının sonuçtan sebebe giden burhân-ı innî ile ispatlanamayacağını ileri sürmektedir. Aksine İbn Sînâ, ken- disinin burhan-ı sıddikin olarak adlandırdığı, sebepten sonuca giden burhân-ı limmî ile Tanrı’nın varlığını ispatlamaya çalışmaktadır. Makale, takdim, trans- kripsiyon ve sadeleştirmeden oluşan üç kısımdan müteşekkildir
