مدل‌سازی روابط ساختاری شادکامی و سلامت عمومی با مشارکت ورزشی در اوقات فراغت معلمان

Abstract

مقدمه: داشتن جامعه سالم و شاد در گرو سلامت روحی و جسمی اعضاء آن بوده و اوقات فراغت و ورزش‌های تفریحی در بهسازی جسمی و روحی افراد اهمیت بسیار دارد. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر مدلسازی روابط ساختاری بین شادکامی و سلامت عمومی با مشارکت ورزشی در اوقات فراغت معلمان شهرستان تفت بود.روش کار: روش تحلیلی تحلیلی و به صورت همبستگی اجرا شد. جامعه آماری 110 نفر از معلمان شهرستان تفت بودند که 86 نفر با نمونه‌گیری براساس متغیرهای آشکار مشاهده شده در این پژوهش شرکت نمودند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه های استاندارد شارکلی (2007)، شادکامی آکسفورد (1989) و سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (1979) با پایایی قابل قبول به‌دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و استنباطی و مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که در سطح اطمینان 95% مشارکت ورزشی تأثیر مثبت و معناداری بر شادکامی داشته (055/13t= ) و شدت تأثیر آن نیز معادل 693/0 بوده و همچنین مشارکت ورزشی با شدت تأثیر 671/0 بر روی سلامت عمومی نیز تأثیر مثبت و معناداری دارد (807/12 = (t . بین مشارکت ورزشی و پنج مؤلفه متغیر شادکامی (خلق مثبت، رضایت از زندگی، سلامتی، عزت نفس و کارآمدی) و مؤلفه های سلامت عمومی (علائم جسمانی، علائم اضطرابی، علائم افسردگی و کارکرد اجتماعی) نیز رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. شاخص نیکویی برازش در نرم افزار Smart PLS با شاخص Gof شناسایی می شود که در مورد مدل مفهومی پژوهش حاضر این شاخص معادل 467/0 بود. نتیجه گیری: می‌توان گفت که برخورداری از اوقات فراغت مناسب می‌تواند سلامت جسمی و روحی را افزایش داده و باعث شادکامی و سلامت عمومی شود.

Keywords

• شادکامی
• سلامت عمومی
• مشارکت ورزشی
• اوقات فراغت
• معلمان