بررسی نقش میانجی‌گری دشواری تنظیم هیجانی بین اضطراب سلامتی و اضطراب حالت در بزرگسالان ایرانی در زمان همه‌گیری کرونا ویروس

Abstract

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی‌گری دشواری تنظیم‌ هیجانی بین اضطراب‌ سلامتی و اضطراب‌ حالت در زمان همه‌گیری کرونا ویروس است.روش کار: پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بزرگسالان ایرانی است که در بازه‌ی آوریل و می 2020 در شهر مشهد زندگی می‌کردند. از این میان370 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه‌های اضطراب حالت- صفت اسپیلبرگر (STAI)، مقیاس دشواری‌ تنظیم هیجانی (DERS) و پرسشنامه اضطراب سلامتی (HAI-18) جمع‌آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری انجام شد.یافته ها: نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهند که مولفه‌های اضطراب سلامتی شامل ابتلا به بیماری (02/0=sig)، پیامدهای بیماری (02/0=sig) و نگرانی کلی سلامت (01/0=sig)، به ترتیب با اندازه اثرهای 27/0، 30/0 و 14/0- به واسطه دشواری تنظیم ‌هیجانی بر اضطراب حالت اثر معناداری دارند (Sig<0.05)؛ که افزایش (کاهش) مولفه‌های ابتلا به بیماری و پیامدهای بیماری از اضطراب سلامتی با افزایش (کاهش) دشواری تنظیم ‌هیجانی، منجر به افزایش (کاهش) اضطراب ‌حالت می‌شوند. اما افزایش نگرانی کلی سلامت (کاهش) به واسطه کاهش (افزایش) دشواری تنظیم‌ هیجانی، منجر به کاهش (افزایش) اضطراب حالت می‌گردد.نتیجه گیری: کسانی که زیر مقیاس‌های"ابتلا به بیماری" و "پیامدهای بیماری" بالاتری در اضطراب سلامتی دارند، در موقعیت‌هایی که سلامتی آن‌ها در خطر است، اضطراب بیشتری را ادراک می‌کنند. اما افرادی که زیر مقیاس"نگرانی کلی سلامت" بالاتری دارند تنظیم هیجانی بهتری داشته و اضطراب کمتری را در این موقعیت‌ها ادراک می‌کنند.

Keywords

• اضطراب سلامتی
• اضطراب حالت
• تنظیم هیجان
• کرونا ویروس