اثر منابع پروتئین غیر قابل تجزیه شکمبه ای بر کمیت و کیفیت آغوز و فراسنجه های خونی میش های آبستن لری- بختیاری

Abstract

در این تحقیق تاثیر پودر ماهی و کنجاله سویا بر کیفیت و کمیت آغوز و فراسنجه‏های خونی میش‏های آبستن بررسی شد. تعداد 40 رأس میش آبستن نژاد لری-بختیاری چند شکم­زا (میانگین وزن 3/6±68 کیلوگرم) در آخر آبستنی با چهار جیره آزمایشی شامل جیره پایه (شاهد)، جیره پایه به­ علاوه 5 درصد پودر ماهی (تیمار 1)، جیره پایه به ­علاوه 5 درصد کنجاله سویا (تیمار 2) و جیره پایه به­ علاوه 5/2 درصد پودر ماهی و 5/2 درصد کنجاله سویا (تیمار 3) تغذیه شدند. کمیت آغوز تولیدی در شش ساعت نخست پس از زایش با استفاده از تزریق اکسی­توسین اندازه­گیری شد. مقدار آغوز تولیدی در تیمارها به طور معنی‏داری بیشتر از گروه شاهد بود (05/0>P) و بیشترین مقدار آغوز تولیدی به گروه دریافت­­کننده جیره پایه به علاوه 5/2 درصد پودر ماهی و 5/2 درصد کنجاله سویا (تیمار 3) تعلق داشت. میش‏هایی که 5 درصد پودر ماهی (تیمار 1) دریافت کردند بیشترین غلظت ایمنوگلوبولین G (IgG) آغوز را نسبت به سایر گروه‏ها داشتند (05/0>P). تیمارهای آزمایشی سبب کاهش غلظت گلوکز خون میش‏ها قبل از زایش شدند (05/0>P). افزدون منابع غیر قابل تجزیه در شکمبه سبب کاهش غلظت بتا هیدروکسی بوتیرات و افزایش غلظت IgG خون میش‏ها پس از زایمان شد (05/0>P). کمترین غلظت گلوکز و اسیدهای چرب غیراستریفه پس از زایمان را گروه مصرف­کننده 5 درصد سویای حرارت دیده به خود اختصاص داد (05/0>P). در نتیجه می‏توان بیان نمود که مکمل کردن جیره میش‏های آبستن با پروتئین غیرقابل تجزیه در اواخر دوره آبستنی سبب بهبود کمیت و کیفیت آغوز تولیدی و افزایش غلظت IgG آغوز می‏شود.

Keywords

• آغوز
• ایمنوگلوبولین g
• پروتئین عبوری
• گوسفند