Filmoznawcy wśród medioznawców. Kilka refleksji o marginalizowaniu kultury audiowizualnej w naukach o mediach i na studiach dziennikarskich

Abstract

Artykuł dotyczy udziału filmoznawców w badaniach mieszczących się w medioznawstwie kulturowym (medialnym kulturoznawstwie) rozumianym jako dynamicznie rozwijająca się wiedza o teoriach i praktykach audiowizualności. Autorka zastanawia się, dlaczego tak trudno przekonać medioznawców opcji społecznej do lektury, poparcia i popularyzacji cennych publikacji o mediach autorstwa filmoznawców i w ogóle badaczy o orientacji kulturoznawczej. Polscy komunikolodzy reprezentujący nauki społeczne, zajmując się mediami audiowizualnymi, skupiają się na analizowaniu funkcji i zawartości tych przekazów w różnych konfiguracjach, pomijając aspekt kulturowy. To humaniści – a szczególny wkład mają tu filmoznawcy – opracowali dzieje audiowizualności, piszą teorię oraz upowszechniają na polskim gruncie myśl zachodnioeuropejską i światową. A jednak ich wysiłku i spektakularnych osiągnięć jak dotąd nie docenili medioznawcy z obszaru nauk społecznych. W programach kształcenia ludzi mediów (na kierunkach dziennikarskich i pokrewnych) historia i teoria kultury audiowizualnej, choć cieszy się coraz większym zainteresowaniem studentów, wciąż zajmuje miejsce marginalne, dalekie za dziejami printmediów.

Keywords

• filmoznawstwo
• medioznawstwo
• kultura audiowizualna