جستجوى آنتى ژنیکى ویروس پاراآنفلوآنزا در سگ‌هاى شهرى مبتلا به بیمارى تنفسى در شهرستان اهواز، جنوب غرب ایران

Abstract

ویروس پاراآنفلوآنزا (CPiV)، به عنوان یکى از شایع‌ترین ارگانیسم‌هاى جدا شده از سگ‌هاى داراى علائم تراکئوبرونشیت عفونى (ITB) می‌باشد. انتشار ویروس، جهانى است. اگرچه ویروس پاراآنفلوآنزا ممکن است موجب عفونت خفیف بالینى شود، بیمارى در سگ‌هایى که به شکل همزمان، آلوده به بوردتلا برونشیسپتیکا هستند نسبت به مواردى که این عوامل به تنهایى حضور داشته باشند، شدیدتر است. مطالعه اخیر جهت تعیین شیوع عفونت ناشى از پاراآنفلوآنزا در سگ‌هاى شهرى منطقه اهواز، جنوب غرب ایران انجام شده بود. سگ‌هاى شهرى از بین سگ‌هاى ارجاعى (خانگى) به بیمارستان دامپزشکى دانشگاه اهواز انتخاب شده بودند. نمونه از ترشحات تنفسى به صورت تصادفى و در فاصله خرداد ماه 1387 تا اردیبهشت ماه 1388 از سگ‌هاى مبتلا بدست آمدند. سگ‌هاى مورد مطالعه به 2 گروه سنى (کمتر و بیشتر از 6 ماه) و بر اساس محیط نگهدارى نیز به 2 گروه (باز و بسته) تقسیم بندى شدند. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون مربع کاى و آزمون دقیق فیشر مورد آنالیز قرار گرفتند. میزان شیوع عفونت ناشى از ویروس پاراآنفلوآنزا در این سگ‌ها، 3/5% (4 تا از 76 مورد)، با استفاده از روش ایمونوکروماتوگرافى بدست آمد و این نشان می‌دهد که آنتى ژن آن در اکوسیستم محیط موجود است. عفونت شیوع بیشترى در سگ‌هایى که دسترسى به محیط باز داشتند (65/17%؛ 3 تا از 17 مورد) در مقایسه با محیط بسته (69/1%؛ یکى از 59 مورد) دارا بود و تفاوت بین 2 گروه از نظر آمارى معنى دار بود (033/0= P). شیوع عفونت در سگ هاى کمتر از 6 ماه (82/6%؛ 3 تا از 44 مورد) در مقایسه با سگ هاى بالاتر از 6 ماه (12/3%؛ یکى از 32 مورد) بیشتر بود، اما تفاوت از نظر آمارى بین 2 گروه معنى دار نبود (436/0= P). میزان عفونت در جنس نر 44/4 درصد (2 تا از 45 مورد) و در جنس ماده 45/6 درصد (2 از 31 مورد) بود. شیوع عفونت در سگ هاى نژاد مخلوط 06/6 درصد (2 تا از 33 مورد)، در ژرمن شفرد 55/5 درصد (یکى از 18 مورد) و در دوبرمن پینچر 11/11 درصد (یکى از 9 مورد) بود. هیچ گونه تفاوت معنی‌دارى نیز بین جنس و نژادهاى مختلف دیده نشد (05/0

Keywords

• ویروس پاراآنفلوآنزا
• ایمونوکروماتوگرافی
• سگ
• اهواز
• ایران