پژوهش در دین و سلامت (Jun 2023)
نقش تعدیلکنندگی جنسیت در رابطۀ دینداری با اعتماد اجتماعی در دانشجویان دانشگاه پیام نور استان سمنان
Abstract
سابقه و هدف: اعتماد اجتماعی یکی از عناصر کلیدی در تحقق توسعۀ پایدار و همهجانبۀ جوامع تلقی میشود. در تحقق این مفهوم عوامل متعددی میتواند دخیل باشد. این پژوهش با هدف تعیین نقش تعدیلکنندگی جنسیت در رابطۀ دینداری با اعتماد اجتماعی در دانشجویان انجام شد. روش کار: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش دانشجویان دانشگاه پیامنور استان سمنان بود که با استفاده از نمونهگیری تصادفی طبقهای نسبی 384 نفر از آنان (200 دانشجوی مؤنث و 184 دانشجوی مذکر) انتخاب شدند. دادهها با استفاده از پرسشنامۀ دینداری گلاک و استارک و پرسشنامۀ اعتماد اجتماعی علیزاده اقدام و محمدی گردآوری شد. برای تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکردهاند. یافتهها: میانگین (و انحرافمعیار) نمرۀ دینداری و اعتماد اجتماعی دانشجویان بهترتیب برابر با 61/199 (± 22/12) و 39/119 (± 71/10) بود. بر اساس ضریب همبستگی پیرسون بین نمرۀ کل دینداری و ابعاد آن با اعتماد اجتماعی در دانشجویان ارتباط آماری مثبت و معنادار بود (597/0=r و 001/0>P). میانگین ابعاد دینداری و اعتماد اجتماعی در دانشجویان مؤنث بهصورت معناداری بیشتر از دانشجویان مذکر بود. نتایج نشان داد که دینداری و هر یک از ابعاد آن شامل مؤلفۀ مناسک، اعتقاد، عاطفه و پیامد در بین دانشجویان بهطور مثبت و معناداری اعتماد اجتماعی را پیشبینی میکنند. همچنین، تعدیلکنندگی جنسیت در رابطۀ بین دینداری و اعتماد اجتماعی در مشارکتکنندگان تأیید شد؛ بدین معنا که تأثیر ابعاد دینداری بر اعتماد اجتماعی دانشجویان در دو گروه دختران و پسران متفاوت بود. نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش، اعتماد اجتماعی در دانشجویان بیشتر از همه از مؤلفۀ مناسکی متغیّر دینداری متأثر است. این یافته دلالتهای نظریههای کارکردگرا دربارۀ اثر مثبت دینداری بر سلامت اجتماعی را تأیید میکنند.
Keywords