فراوانی کوکسیدیوزیس کبدی خرگوش در شمال غرب ایران

Abstract

کوکسیدیوزیس کبدی به عنوان یکی از مشکلات عمده در خرگوش است که به دلیل عدم رعایت اصول بهداشتی و افزایش تراکم ممکن است موجب افزایش تلفات در آنها گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی و آسیب شناسی کوکسیدیوزیس کبدی در خرگوش‌های شمال غرب ایران انجام شد. تعداد 320 خرگوش از گروههای سنی مختلف از جنس‌ها و نژادهای مختلف آنها (110 نیوزیلندی، 110 آنغوره و 100 بومی) به صورت تصادفی از مراکز پرورش و نگهداری با سیستم قفس و بستر در شمال غرب کشور انتخاب شدند. نمونه های مدفوع از کف قفس و بستر محل نگهداری خرگوش‌ها جمع‌آوری و شناورسازی شدند. نمونه‌های بافت کبدی نیز در فرمالین 10درصد ثابت، برش و با هماتوکسیلین ائوزین رنگ آمیزی گردیدند. نتایج نشان داد که 87/26درصد (320/86) از خرگوش‌ها آلوده به آیمریا استیدی بودند. شیوع آلودگی در خرگوش های جوان (69/9درصد، 320/31) به طورمعنی داری بیشتر از سایر گروههای سنی بود (8-5 ماهه). ارتباط معنی‌داری بین شیوع آلودگی و جنس خرگوش‌های مبتلا وجود نداشت. در کالبدگشایی تعداد زیادی ندول‌های سفید منتشر به قطر در حدود 1/0تا 5/0 سانتی متر در سطح کبد مشاهده گردید. ضایعات آسیب شناسی بافتی شامل هیپرپلازی اپیتلیوم مجرای صفراوی به همراه مراحل تکاملی مختلف عامل کوکسیدیایی بود. بافت گرانولوما به همراه نفوذ یاخته‌های آماسی اطراف مجرای صفراوی را در بر گرفته بودند. نتایج بیانگر آن بود که کوکسیدیوزیس کبدی در خرگوش‌های منطقه شایع است و با اقدمات بهداشتی و بهبود شرایط مدیریتی می‌توان تا میزان زیادی شیوع آلودگی را در مراکز پرورش خرگوش‌های منطقه کنترل نمود.

Keywords

• شیوع
• آیمریا استیدی
• خرگوش
• ایران